కుక్క తోక.... భర్తల మార్పిడి --8

    ****: పాత్రలూ - పరిచయాలూ :****

మధ్య తరగతి లోంచి , ఆర్థికంగా పైపైకెదగడానికి సేఫ్ సెక్స్ రూటు ని ఎంచుకున్న వికాస్ - సంధ్య ; మధు - వకుళ ల కధ ఇది...
సంధ్య : .... ఓ డిల్లీ గర్ల్స్ కాలేజీలో జెనిటిక్స్ లెక్చరర్ .... డాక్టరేటు ... అందం కన్నా ఆకర్షణ ఎక్కువ ...సహజంగా కామం పాలు ఎక్కువున్న ఈవిడకి ఇద్దరు మగపిల్లలు ... మొగుడి ప్రోద్బలంవల్లే వైఫ్ స్వాప్ కి సిధ్ధమయ్యాననే తెలుగు మొహమాటస్థురాలు...
వికాస్ :. సంధ్య మొగుడు... డబ్బు సంపోదించాలనే కోరికతో పబ్లిక్ సెక్టర్ ఉద్యోగం ఒదులుకుని కార్పరేట్ సెక్టర్ లో చేరిన ఓ తెలుగు ఇంజనీరు, మాంఛి పర్సనాలిటీ స్వంతదారు ... ఈ సమాజంలో పైకెదగడానికి , బ్లూ ఫిలింస్ చూపించీ , ఓ కుఱ్ఱ పోటుగాడ్ని ( వెంకట్ ని ) లంచం పెట్టీ , గోడమీద పిల్లిలా ఉన్న భార్య ని ముగ్గులోకి లాగిన మహానుభావుడు .
వకుళ :- బెంగాలీ...డిగ్రీ వరకూ సంధ్య క్లాస్ మేటు , అందగత్తె... ...సైకాలజీలో డాక్టరేటున్న కొలీగ్... ఇద్దరు పిల్లలు ... ఈవిడ ఆలోచనలుకూడా సంధ్య లాంటివే!... కాకపోతే ఇంకాస్త డేరింగు...
మధు: - వకుళ పంజాబీ మొగుడు...ఇంజనీయరు... దిట్టమైన మనిషి ...వికాస్ బాపతే
మదన్ : వికాస్ పనిచేసే కంపెనీ సి యి ఓ ...యాభై ఏళ్ళు...డబ్బున్న పార్టీ... లస్టీ థర్టీస్ లో ఉన్న మరదళ్లమీద మోజెక్కువ ... వాళ్ళ పొందుకోసం ఏమైనా చేస్తాడు...
మాధురి : మదన్ భార్య , ముగ్గురు ఎదిగిన పిల్లల తల్లి...నలభైల్లో పడినా ఫిగర్ మెయిన్టైన్ చేసే అందగత్తె... వికాస్ ఇమీడియట్ బాస్...గుట్టు చప్పుడుగా రంకు కోరుకునే ఆడది
ప్రొఫెసర్ బిమల్ ( - బెంగాలీ సంధ్య , వకుళ , పని చేసే కాలేజీ ప్రిన్సిపాలు / ...మీడియం బిల్డ్ ఉన్న యాభై పైబడ్డ వ్యక్తి... వీళ్ళిద్దర్నీ దొంగచూపులు చూసే సరసుడు... 
దీపా మేడం : - బిమల్ భార్య... పిల్లలు లేరు ...మొగుడి చెవులు మెలేసే బాపతు...అదే కాలేజి వైస్ ప్రిన్సిపాల్... దిట్టమైన మగాళ్ళంటే మోజావిడకి...
సుజాత: :- సంధ్య పెద్దమ్మ కూతురు...ఇద్దరు కవల ఆడపిల్లల తల్లి...బిడియస్థురాలు కానీ కుతి కి తక్కువేం కాదు....
కుమార్: - సుజాత మొగుడు , ఈ మధ్యే డిల్లీకి ట్రాన్స్ఫర్ మీదొచ్చిన మధు బాస్... కొత్త పిట్టలంటే మోజు...
పై ఐదు జంటలూ ప్రస్తుతం గ్రూప్ స్వాప్ లో పాల్గొంటున్నాయి...
మళ్ళీ తారసపడే మరికొన్నిపాత్రలు...
వెంకట్ :- వికాస్ జూనియర్ , తమిళియన్ కుఱ్ఱ పోటుగాడు...సంధ్యని ఆవిడ మొగుడిముందే వాడుకున్న అదృష్టవంతుడు...
సరళ : :- వెంకట్ భార్య , రెండేళ్ల కొడుకు వాళ్ళకి , స్కిన్ టు స్కిన్ , నో సిన్... అనుకునే బాపతు...తన , తన మొగుడి అభివృధ్ధులకోసం అన్నింటికీ సిధ్ధమే!
మిళింద్ :- మరాఠీ , సంధ్య - వికాస్ ; వకుళ - మధు లకి హాలిడే రిసార్ట్ లో పరిచయమైన కుఱ్ఱ గుఱ్ఱం...
రాధ : మిళింద్ తల్లి , నలభైఐదేళ్ళావిడకి ... మాంచి ఫిగరూ , బిగువూ , కుతీ ఉన్న విడో...కొడుకుకి జాగ్రత్తగా చదువు చెప్పిస్తూనే గుట్టుచప్పుడుగా కోరికలు తీర్చుకునే ప్రౌఢ...
సుధ : మళయాళీ , మిళింద్ కి కాబోయే భార్య...పెద్దగా పట్టింపులు లేని యవ్వనవతి...
వాసు : సుధ తండ్రి. , భార్యా విహీనుడు (విడోవర్.) ..కూతురి బాగుకోసం మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకోకపోయినా , దొరికిన ఆడదాన్ని విదిలిపెట్టని , యాభై ఏళ్లు పైబడిన సరసుడు
మిళింద్ , సుధలు అమెరికాకి వెళ్లబోయే యువ ఇంజనీర్లు... వెళ్ళేలోగా ప్రస్తుతం ఒంటరివాళ్లైన తమ తల్లితండ్రులని జంట గా చెయ్యాలని వాళ్లకోరిక...
ఫోర్ సమ్ కోసం హాలిడే రిసార్ట్ కి వెళ్ళిన సంధ్య - వికాస్ ; వకుళ - మధు జంటలకి అక్కడ పరిచయమౌతారు...
అక్కడ , రాధ , సుధ లని వికాస్ మధూ లు వాయిస్తే సంధ్య , వకుళ లని మిళింద్ , వాసూలు వాడుకుంటారు...

**************************************************************************************************

 రా బకుళా!...’ అంది యాభై ఏళ్ల గైనకాలజిస్ట్ , డాక్టర్ సునందా సేన్ ...దానికి బాగా పరిచయం ఉండడంతో... అందర్నీ పరిచయం చేసింది...ఓ అరక్షణం నా మొహం , దాని మొహం తేరిపార చూసి , మందహాసంతో విషయమర్థమైందన్నట్లు తలూపి , ‘...రండి...’ అంటూ నన్ను తీసికెళ్లింది ముందు...
‘...అంతా బాగుంది...మీరెళ్ళి నా కన్స్ ల్టేషన్ రూం లో కూర్చోండి ...’ అంది , నా పరీక్ష పూర్తి చేసి , వకుళని పిలిపిస్తూ... కాసేపట్లో వకుళా , ఆవిడా కలిసే వచ్చారు నేనున్న గదిలోకి...
...‘... నలుగురికీ చెప్పనా! ...విడిగా మీకే చెప్పనా శుభవార్త!....’ అందావిడ చిరునవ్వుతో...అనుకున్నదే అయినా , గుండెలు ఝల్లుమనడంతో నేనూ , వకుళా ఏమీ మాట్లాడ లేక తలలు దించుకున్నాం... సిగ్గు పడుతున్నామనుకుందో ఏంటో!... ఆవిడే పిలిపించింది మగాళ్ళని...
...కాస్త సీరియస్ గా మొహాలెట్టుకుని వచ్చి కూర్చున్నారు... ‘....మధూజీ , వికాస్ జీ , కంగ్రాట్యులేషన్స్... మరో మెంబరు రాబోతున్నారు మీ, మీ కుటుంబాల్లోకి!...’ అందావిడ , విశాలమైన నవ్వుతో...
‘...ఒహ్ !... థాంక్స్ డాక్టర్!...’ అన్నారిద్దరూ , నవ్వుమొహాలతో...కొత్త వాళ్లకి తెలియక పోయినా ఇన్నేళ్ళు కాపురాలు చేసిన మాకు తెలుసు, అది తెచ్చిపెట్టుకున్నదని...
‘... బేబీ ఫార్మేషన్ చక్కగా ఉంది ఇద్దరికీ! ...ఆరోగ్యమైన బేబీస్ వస్తారు... ’ అని ఆవిడ అంటూంటే ‘...ట్విన్స్ అయ్యే అవకాశం ఉందా!?...’ అన్నాడు వికాస్... నాదీ అదే ప్రశ్న... అన్నట్టుగా తల పంకించాడు మధు...
‘...ముచ్చటగా ఉందా!...ఆడాళ్ళు పడాలి ఇబ్బందులు...అయినా మీ కుటుంబాల్లో కవలలున్నారా?...’ అని ఎదురు ప్రశ్నేసిందావిడ...
‘...ఉహూఁ...మేము ముగ్గురన్నదమ్ములం , ఇద్దరక్కచెల్లెళ్ళు...కవలలెవరూ లేరు ...’ అన్నాడు వికాస్... ...‘...మేము నలుగురన్నదమ్ములం...ఒక ఆడపిల్ల...ఎవరం కవలలం కాదు...’ అన్నాడు మధు...
...మావైపు చూసిందావిడ...మీ సంగతేమన్నట్లు...
‘...నలుగురం ఉన్నా మాకుటుంబం లోనూ కవలలు లేరు...’ అన్నాను నేను...‘ డిటో’... అంది వకుళ
‘...అటువంటప్పుడు అవకాశం తక్కువ...కానీ పూర్తిగా ఉండదనలేము... ...యామ్... ...అదే తియ్య పెండలం...దాని వాడకం ఎక్కువగా ఉన్నప్పుడు అవకాశాలు పెరుగుతాయట!......’ అందావిడ...
...మగాళ్ళ మొహాలు విప్పారాయి... ‘...డేట్ ఏమైనా!...’ అన్నాడు మధు
...‘... చెప్తాను...’ అంటూ టేబుల్ మీదున్న తన సిస్టం వైపు తిరిగి... ఏదో చూసి...మీ మెన్సస్ సైకిల్సు బలే ఉన్నాయి... ‘...ఇద్దరికీ ఒకే డేటు... కొద్ది గంటల తేడా ఉంటుందేమో మహా అయితే!...’ అందావిడ...
...అది వినగానే గుండెలు జారిపోయాయి నాకు...విత్తనమెవడిదో అర్థం కావడంతో... ఓరగా వకుళ వైపు చూశాను... అదీ నా స్థితిలోనే ఉంది...
‘... ఇప్పటికే ఇద్దరు పిల్లల తల్లులు... మీకు జాగ్రత్తలు ప్రత్యేకం గా చెప్పవలసిన అవసరం లేదనుకో!...’ అంటూనే లిస్టు ఏకరువు పెట్టి , ‘...పీరియాడిక్ గా చెకప్స్ కి వస్తూ ఉండండి...అంటూ చెరో మందుల కాగితం మా చేతుల్లో పెట్టిందావిడ...
‘... థాంక్స్ డాక్టర్... ’ అంటూ ఫీజు చెల్లింపులు పూర్తి చేసి బైట పడ్డాం...
...‘...ఏమిటి దీనర్థం!?...’ అన్నాడు మధు , కొద్ది దూరం వెళ్ళినతరవాత... ‘...ఏముందీ!...మనం మళ్ళీ తల్లితండ్రులం కాబోతున్నాం!...’ అన్నాడు వికాస్... ‘... ట్విన్స్ అయ్యే అవకాశం గురించి... ’ అన్నాడు మధు... ‘...ఎక్కడైనా పెండలం దుంపలు కనిపిస్తే ఆపు...నలుగురం రోజూ తిందాం...వారం వారం ...క...లు...సు...కుందాం!...’ అన్నాడు ... వికాస్ కన్ను గీటుతూ....
‘...ఎహె!...ఊరుకో వికాస్...అసలే మేం భయపడి ఛస్తూంటేనూ!...’ అంది వకుళ చిరాగ్గా... ‘...దేనికీ భయం!?...’ అన్నాడు వికాస్ , వదలకుండా...
...ఇంటికి నడు చెప్తాను, దేనికో!... అన్నాను , ఒళ్ళు మండి...
‘...ఈజీ గర్ల్స్!... అంత కంగారు పడకండి... మరో మార్గముంది...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఏంటదీ!?...’ అని వకుళ అంటూంటే , మధు కారు పక్కకి ఆపి దిగబోయాడు... ‘...అవేనా పెండలం దుంపలు!?...’ అంటూ!... ...అవును... అన్నాను , మరోసారి చూసి...
‘... నువ్వుండు నే తెస్తాను...’ అంటూ వికాస్ వెళ్ళి ఓ రెండు ఐదుకిలోల పాకెట్లు పట్టుకొచ్చాడు... ‘...చాలా!?...’ అంది వకుళ...
‘...ఏం చేస్తారేంటీ వీటితో...!?...’ అన్నాడు మధు... ...మనం ఎక్కువ వాడం కానీ , బోల్డన్ని చేసుకోవచ్చు... అన్నాను ...‘ మొన్న మనింటి పార్టీలో పడీ,పడీ తిన్నారు చూడు...డిసర్ట్... అది సుజాతక్క దీంతో అప్పటికప్పుడు చేసిందే!...’ అంది వకుళ ...
‘...అలాగా!...ఇంకా తెస్తా!...’ అన్నాడు మధు... ...మహానుభావా!...ఇంటికి నడు... ఖర్చయ్యాక మళ్ళీ తెచ్చుకోవచ్చు!... అన్నాను
... ఇల్లు జేరేసరికి ఎనిమిదయ్యింది... పిల్లలు ఇంకా బైట ఆడుతున్నారు... వాళ్లని లోపలికి లాక్కొచ్చి...శ్యామాని పంపించి , భోజనాలు పూర్తి చేసేసరికి చేరేసరికి తొమ్మిదిన్నర...
...పెండలం తో డిసెర్ట్ చెయ్యమని కూర్చున్నారు మగాళ్ళు... ...హెల్ప్ చెయ్యమా!!... అని ఆఫర్లు... తప్పదని తెలిసిపోయాక , ఏం వద్దని...చెయ్యడానికి వంటింట్లో కెళ్ళాం , నేనూ, వకుళా...
...మూడు కిలోల గడ్దలు ఊదేశాం...అందరం కలిసి...
‘...మరో మార్గముందన్నావుగా వికాస్!... ఏంటదీ?...’ అన్నాడు మధు... ...‘...తరవాత చెప్తా!...’ అన్నాడు పిల్లలవైపు సైగ చేస్తూ...పదకొండయింది వాళ్లు పడుకునేసరికి!...
...మగాళ్ళు మళ్ళీ హాల్లో కూర్చుంటూంటే , ...పైకెళ్దాం రండి... అన్నాను , వంటింట్లో నేనూ వకుళా అనుకున్న ప్లాన్ ప్రకారం...
...‘...అప్పుడే డిసెర్ట్ పని చేస్తూంది గురూ!...’ అన్నాడు మధు కన్ను గీటుతూ... ‘...ఎంత సేపూ అదే యావ!...మనం మాట్లాడుకోవలసిన ముఖ్యమైన విషయాలున్నాయి...’ అంటూ వకుళ మేడమీదకి దారి తీసింది...
... అందరం మాస్టర్ బెడ్ లో కూర్చున్నాం... ఎలా మొదలెట్టాలో తెలీక చున్నీల్ని మెలి పెడుతూ ఉండిపోయాం నేనూ, వకుళా......చెప్పండీ!...అన్నారు మగాళ్లు ...
‘ ...యామ్ డిసెర్ట్ బాగుందా?...’ అంది వకుళ...
‘...బాగుందీ!... అయినా ఇదా, మాట్లాడవలసిన ముఖ్యమైన విషయం?...’ అన్నాడు మధు...
...అవును...మీకు పెండలం మీద ఒక్కసారి ఆసక్తి పెరిగిపోయిందేంటీ?... అన్నాను మగాళ్ళ మొహాలు చూస్తూ... ...వాళ్లు నోళ్ళెళ్లబెట్టారు...

 ‘...చెప్పండీ...’ అంది వకుళ... కాసేపు వాళ్ళు మొహాలూ, మొహాలూ చూసుకుంటూ ఉండిపోయారు...
‘...కవలలుంటే ముచ్చటగా ఉంటుందనీ!...’ అన్నాడు మధు...
‘...మన నలుగురి కుటుంబాల్లో ఇంత వరకూ లేరుగా!...ఇపుడెలా వస్తారనుకుంటున్నారూ?...’ అంది వకుళ... ‘...రాకూడదనేమీ లేదుగా!...అందుకోసమే ...యామ్...వాడకం పెంచమంటున్నాం...’ అన్నాడు వికాస్
...ఓహో!...మగ మహారాజులు ప్రతాపాలు చాటుకుంటూ బోర విరుచుకుని తిరగడానికా?!...మొయ్యడంకీ , పెంచడంకీ మేము ఛావాలి!... అని విరుచుకుపడ్డాం , నేనూ , వకుళా...
‘...పెంచడం లో మేము సహాయం చేస్తాంగా! ...’ అన్నారు మగాళ్ళు , ఒక్క కంఠంతో...
‘...ఒక్కొక్కళ్ళున్నపుడే చూశాంగా మీసహాయాలూ!...మా అమ్మల్ని పిల్చుకుంటే గానీ రోజెళ్ళలేదు...’ అని మేమంటూంటే ...
...‘...సర్లే...పడుకుందాం దా!...పన్నెండౌతూంది!!...’ అంటూ వకుళని అమాంతం చేతుల్లోకెత్తేసుకున్నాడు నా మొగుడు...
‘...జాగ్రత్త వికాస్!...మా ఆవిడ ఒట్టి మనిషి కాదు!...’ అన్నాడు మధు , కాస్త విసురుగా నన్ను చేతుల్లోకెత్తుకుంటూ...‘...అక్కడికి సంధ్య ఒట్టి మనిషైనట్లూ!...’ అని గొణిగింది వకుళ...
‘...మా జాయెంటు బాధ్యతని ఎలా మర్చిపోతాం?...’ అన్నాడు మధు...‘...అదీ అసలైన మాట!...గుడ్ నైట్!...’ వికాస్ అంటూ బైటికి దారి తీస్తూంటే ...‘... స్నాక్సూ , పాలూ తెస్తాం!...రావే సంధ్యా!...’ అంటూ తన చేతుల్లోంచి కిందకి జారింది వకుళ...
...‘...ఇంకా డిసెర్ట్ ఉంటే పట్రండి...’ అంటూ నన్ను కిందికి దింపాడు మధు...
‘...బైట పడటం లేదు కదే మగాళ్ళు!...’ అంది వకుళ , వంటింట్లోకెళ్తూంటే... ...పరువు దక్కించుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారనిపిస్తూంది... అన్నాను ... అవునన్నట్లు తలూపింది వకుళ...
...కాసేపట్లో చెరో డిసెర్ట్ కప్పూ , పాలూ పట్టుకుని , నేను మాస్టర్ బెడ్రూం కీ , అది పిల్లల రూం కీ వెళ్ళాం!...

...బ్రేక్ ఫాస్ట్ అయ్యింతరవాత ఇంటికి బయల్దేరుతూ ‘...మాట్లాడాల్సిన విషయాలు బోల్డెన్ని ఉన్నాయి...సోమవారం లంచ్ కి ముందు పీరియడ్ మా డిపార్ట్మెంట్ కి వచ్చీసీ!...’ అంది వకుళ... సరే నన్నాను...ఆ టైమ్ లో మాకిద్దరికీ వర్క్ లేదని నాకూ తెలుసు కనుక...
...అలాగే వెళ్ళాను ...నా లంచ్ బాక్స్ పుచ్చుకుని... ఇంతలో ఏదో గేమ్స్ అనీ , టీచింగ్ వర్క్ సస్పెండడనీ నోటీసు...
...నెత్తిన పాలు పోశాడు... మా ఇంటికి పోదాం నడు ...అంటూ పర్మిషన్ తీసుకుని బైట పడ్డాం...
... ‘...మొన్న ...కొద్దిలో తప్పింది కదూ గండం !...’ అందది , మా ఇంట్లో సోఫాలో కూలబడుతూ...
...అనుమానమా!...దివ్య లేత మొహం లో కనిపించిన భావాలు చూసేసరికి మరో సారి తీసుకోకూడదనిపించింది ఈ రిస్కు!... అన్నాను...దానికి ఎదురుగా కూర్చుంటూ...
‘...నిజమే!...జరిగింది కాస్త వివరంగా చెప్పు...’ అంది వకుళ...
...ఆంటీ,ఆంటీ...పిలుపులతోనూ,తలుపుమీదచప్పుళ్లతోనూ,మెలుకువొచ్చిందివకుళా,నాకు!...దివ్యగొంతు గుర్తుపట్టి ...ఎక్కడున్నానా!? ... అనుకుంటూ చుట్టూ చూశాను...మా ఇంట్లో , మా మాస్టర్ బెడ్ మీద నీ మొగుడి కౌగిలి లో!... పరిస్థితి అర్థం కావడంతో మధుని కుదిపాను...లే!... అంటూ...
‘...ఏంటీ!...’ అంటూ నన్ను మీదికి లాక్కున్నాడు...కళ్ళు తెరవకుండా!... ...ఇష్ష్... దివ్య...త్వరగా లేచి బాత్ రూం లోకెళ్ళు... అన్నాను తన చెవిలో...కూతురి పేరు వినడం తో ఒంటిమీద తెలివొచ్చినట్లుంది...గబగబా లేచి , పక్కమీద పడున్న తన నైట్ డ్రెస్ అందుకుని దిస్స మొలతో బాత్రూం లోకి పరిగెత్తాడు... కాసేపు కళ్ళు తిప్పుకోలేకపోయానంటే నమ్ము...ఓ మాట ఒప్పుకోవాలి వకూ నీదగ్గర!...ఎన్ని సార్లు నీ మొగుడ్నలా చూసినా మళ్ళీ చూడలనిపిస్తుందేంటో!?... అన్నాను...
‘...చెప్తాలే తనకా మాట!...కానీ!...’ అంది వకుళ...
...వస్తున్నా!...అంటూ నేనూ గబబబా నైటీ ఎక్కించుకుని తలుపుతీశాను...నిద్ర మొహం తో నిలబడుంది దివ్య... నన్ను చూడగానే ‘...అమ్మ ఏదాంటీ?...’ అందది ఏడుపు గొంతుతో... ...వస్తుంది.... బాత్రూం కెళ్లింది... అంటూ దాన్నెత్తుకుని మంచం మీద పడుకో బెడుతూంటే , మీ ఆయన అండర్వేరూ , నా బ్రాసియర్ తగిలలాయి చేతికి... చటుక్కున వాటిని దిండు కింద దాచేస్తూంటే , నీ కూతురూ చూసినట్లుంది!...దాని మొహం లో కనిపించిన ఆశ్చర్యం చూసేసరికి తల కొట్టేసినట్లైందనుకో వకుళా!... అని నే చెప్పుకుపోతూంటే , ...
‘...సారీ అమ్మా!.. మెలుకువ రాలేదూ!...తలుపులేసుకున్నాం కనక బ్రతికిపోయాం గానీ , లేకపోతే అభాసుపాలయుండేవాళ్ళం... ’ అంటూ నా చెయ్యట్టుకుంది వకుళ...
...పర్లేదులే!...గండం తప్పింది కదా!... ...కాసేపట్లో దివ్య పడుకుండిపోయింది... వ్యవహారతమంతా తలుపు సందులోంచి చూస్తున్నట్లున్నాడు మధు..., పీప్ డోర్ లోంచి మిమ్మల్ని పిలుస్తూంటే పిల్లిలా నా వెనక జేరాడు!... అన్నాను...
‘...థాంక్సే...రక్షించావ్!!... అయినా గదుల మధ్య ఆ పీప్ డోరేంటీ ...అసహ్యంగా!...’ అంది వకుళ...
అద్దె కొంపమ్మా ఇదీ!. ...పిల్లల్ని చూడడానికి పెడుతూంటారు...ఒద్దనుకుంటే మూయించేస్తాం అన్నాడు , ఇల్లు చూపించిన ఏజెంటు... పనికొస్తూంది!...ఉంచుకుందామా!?... అని వికాస్ అనడం తో ఉంచేసుకున్నాం...అని నేనంటూంటే...
‘...పనికిరాకపోవడమేం?... దీంట్లోంచేగా తల్లీ , నీ మదన్ జీజూకి చూపించావ్ ... అతగాడి భార్యతో నీ మొగుడి లైవ్ షో !... అవునూ , మధుకి కూడా చూపించావా మమ్మల్ని!?...’ అంది వకుళ...
...నేనేం చూపించలేదు పనికట్టుకుని!...తనే వచ్చి నావెనక నిలబడ్డట్టున్నాడు ... ‘...ఎలా అతుక్కుపోయి పడుకున్నారో చూడు వాళ్ళు!...’ అన్నమాట నా చెవిలో వినిపించేదాకా తెలీలేదు... ... మైలు దూరంగా పడుకున్నామా మనం!?... అయినా ,బైటికి పో ముందు!... అంటూ స్లైడ్ డోర్ మూసేసి , దివ్యని చూపించాను... అపుడు కదిలాడు నీ మొగుడు...నీ దగ్గర ఎత్తాడా ఆ మాట?... అంటూ ముగించాను...
‘...ఆహాఁ!...ఆరోజు రాత్రే!...ఇసుమంత సందులేకుండా అతుక్కుపోయి పడుకున్నావ్!...అంతగా నచ్చితే వాడి దగ్గరే ఉండిపోలేకపోయావా!?...’
అన్నాడు... అంది వకుళ...
...అక్కడికి తను నాకు దూరంగా ఉన్నట్లు!... అయినా నీ కళ్ళముందే చేశాడుగా నన్ను!...దానికన్నానా!?... అనలేక పోయావా?... అన్నాను...
‘...అదీ అయింది... అది వేరూ, ఇది వేరూ అట... ఏకాంతంలో అలా అతుక్కుపోతే ఒళ్ళుతో బాటు మనస్సు కూడా అర్పించేసినట్లేట...’ అంటూ దెప్పడం మొదలెట్టేసరికి ...సంధ్యకి...రాధకి...సుధకీ... ఇంకా ఎంతెంత మందికో!...సుజాతక్కకి కడుపు చేశావ్... శైలజకైతే ఏకంగా కొడుకునే కన్నావ్...’ అంటూ ఎదురు దాడికి దిగేసరికి సారీ చెప్తూ నన్ను ఢబాల్న మీదకి లాక్కున్నాడే...మొరటు శాల్తీ!...’ అంటూ వకుళ చెప్పుకుపోతూంటే...
... ఆకారం , మాటా అలా ఉంటుంది గానీ , మెత్తటిదమ్మా మీ ఆయన గుండె!...నాకు పుట్టబోయే పిల్లలగురించీ, దాంతో నాకు ఎదురయ్యే సమస్యలగురించీ ఎంత బాధ పడ్డాడో!...చాలా సేపు దాకా ఆ విషయాలే మాట్లాడుకుంటూ ఉండిపోయాం... అని నేనంటూంటే...
‘...ఆహాఁ !...ఏమేం మాట్లాడుకున్నారో అదీ చెప్పుమరీ!...’ అంది వకుళ వెక్కిరింపుగా...
...అలా కొట్టేసేయకూ!...తల్లిదండ్రుల పోలికలు పిల్లలకి రావడం గురించీ , వాళ్ళ కుటుంబంలో పోలికల గురించీ చెప్పుకొచ్చాడు...అపుడు గుర్తు చేశాను...నేను జెనిటిక్స్ స్టూడెంటునని... సారీ చెప్పి , మగ పిల్లలు తల్లి పోలిక తో ఉంటారా?...అని అడిగాడు... ...వాస్తవంగా ఇద్దరిలక్షణాలూ కలగాపులగంగా ఉంటాయి...పసి తనంలో స్పష్టంగా తెలీదు...చిన్నపుడలా అనిపించినా పెద్దౌతున్నకొద్దీ , తండ్రి లక్షణాలూ బైట పడతాయి... బిల్డూ , వగైరాలలో!... అన్నాను... ...మరి ఆడపిల్లైతేనో!.. అన్నాడు...అపుడూ అంతే!... అని చెప్పాను... చర్మం రంగూ , జుత్తు లక్షణాలూ , ఇవీ అంతేనా!?... అన్నాడు ...అవునన్నాను... అపుడు బైటపడిందమ్మా , నాగురించి మీ ఆయన పడే బాధ!... అన్నాను...
...‘...వింటాను చెప్పమ్మా ...అదికూడా!...’ అంది వకుళ ...అదేస్వరం లో...
‘... ఒక మగపిల్లాడూ , ఒక ఆడపిల్లా పుట్టే అవకాశం ఉంటుందా?... అన్నాడు... ...చాలా తక్కువ!...పైగా ఇటు మాకుటుంబం లోగానీ , అటు మీ కుటుంబంలో గానీ అటువంటి కేసులు లేవు... అన్నాను... ...కానీ అలా అయితే చాలా సమస్యలు తీరిపోతాయి...అన్నాడే నీ మొగుడూ!... ఎలా తీరుతాయీ!?... అన్నాను తన అభిప్రాయం రాబట్టాలని... అని ఆగి వకుళ మొహం చూశాను...
...కలువ రేకుల్లాంటి దాని కళ్లల్లో ఇంతకు ముందున్న అపహాసం స్థానం లో శ్రధ్ధ చోటుచేసుకుంది... ‘...ఊఁ...కానీ ...’ అందది...
...కాసేపాలోచించి బైట పడ్డాడమ్మా మీ ఆయన... నీకు , నావల్ల కొడుకూ , మీ ఆయన వల్ల కూతురూ అయితే అన్నీ సరిపోతాయి... అన్నాడు... ...అదెలా!?... అన్నాను... అపుడు కొడుకుకి నీ రంగూ , పోలికలూ వస్తాయి... కూతురికి వికాస్ రంగూ , పోలికలూ వస్తాయి...అన్నాడు...
...ఐతే నీ లాజిక్ ప్రకారం వకుళకి నా మొగుడి వల్లకొడుకూ , నీ వల్ల కూతురూ పుడితే సమస్యలుండవన్నమాట... అన్నాను...ఎలా రియాక్ట్ అవుతాడో చూద్దామని...
...కాసేపు దవడలు బిగిసినా , వెంటనే కోలుకుని...అవును , అలా అయితేనే సమాజం లో మీ కేమీ ఇబ్బందుండదు... అన్నాడే!...అలా అవడం , కాకపోవడం వేరే విషయం గానీ... ఎంత ఆరాటమో చూడు ...ఆడదానికి ఎదురయ్యే సమస్యల గురించి!... ....నిజం చెప్పద్దూ!...ఆ మాట వినేసరికి ఉప్పొంగిపోయి , ఒళ్ళూ , మనసూ , రెండూ...అర్పించేశానమ్మా నీ మొగుడికీ... ఇప్పటికైనా నమ్ముతావా నా మాట!... అన్నాను...

... ‘ అదలా ఉండనీ! ఎన్ని రౌండ్లేంటీ!... పాత పధ్ధతిలోనే రఫ్ఫాడించేశాడా!...’ అందది వెక్కిరింపు స్వరంతో...
...ఉహూఁ...ఒక్కసారే!...అదీ చాలా జాగ్రత్తగా!...నా పొత్తికడుపు మీద ఏమాత్రం బరువు మోపకండా!... కాపోతే ,తన బట్టలిప్పేసుకుని నాబట్టలూడదీస్తూంటే , ... ఇవన్నీ ఎందుకు మధూ...ఇప్పటికే ఆలస్యం అయింది... అన్నానే ... మళ్ళీ పది నెల్లాగాలి నీ అందమైన ఫిగర్ చూడడానికి...ప్లీజ్...అంటూ బట్టలొలిచేస్తూంటే. ..కాదనలేకపోయాను... అని ఒప్పుకుంటూ , దాని మొహం చూశాను...నీ సంగతి చెప్పమన్నట్లు...
‘...మీ ఆయనా ఇలాగే మాట్లాడులే ఇంచుమించు!...కాపోతే ఓ అరగంట తరవాత... సరసం ముందనుకున్నాడో ఏమో!...గదిలో అడుగెట్టినప్పట్నుంచీ పాల ట్రే ని టేబుల్ మీద పెట్టి తన పక్కన చేరే వరకూ , చూపుల్తో ...ఒళ్లంతా ఒకటే తడమడం !...’ అంటూ అది శోభనం మర్నాటి పెళ్ళికూతుర్లా ముసి ముసి నవ్వుల్తో చెప్తూంటే , ...ఆ తరవాత అమాంతం మీదడిపోయాడా!... అన్నాను ఒళ్ళు మండి...

‘...ఉహూఁ... లేదు... చేతల్తోనే కాకుండా , చూపుల్తోనూ , మాటల్తోనూ ఒళ్ళంతా కితకితలెట్టేస్తాడే మీ ఆయన ... కవలలమీద మీ ఇద్దరికీ ఆ ముచ్చటేంటీ!?... అన్న నా ప్రశ్న కి సూటిగా సమాధానం చెప్పకుండా
... సృష్టిలో అన్నీ రెండు రెండుండడం సహజం కదా వకూ!..., రెండు కళ్ళూ , రెండు ముక్కుషోణాలూ , రెండు పెదాలూ ...అంటూ వాటిని సుతారంగా ముద్దెట్టుకుని , రెండు అమృత కలశాలూ...వాటిపైన రెండు బిరడాలూ , ... టైలర్ కి కూడా జంటలంటే ఇష్టమనుకుంటా!... అందుకే కలశానికీ , పై బిరడాకీ వేరు వేరు గదులు కుట్టాడు... అంటూ ...వీ...టి...ని ...’ అంటూ తన స్థనాలవైపు కళ్ళార్పి...‘...ఎక్స్ రే కళ్ళతో కాసేపు చూసి ...’ అని అది చెప్పుకుపోతూంటే...
...ఒళ్ళు విడిపోయి మీదికి లాక్కునుంటావ్... అన్నాను...

 ‘...అలాగే చేద్దామనుకున్నా!...కానీ తనే కొద్దిగా దూరం జరిగి... రెండివీ...అంటూ నా తొడలవైపు వేళ్ళు తిప్పుతూ సైగ చేసి ...వాటి మధ్య కూడా రెండవీ!... అంటూ రెమ్మల్ని దువ్వుతూన్నట్లుగా , మరో సారి వేళ్ళతో సైగ చేసేసరికి ..... మరి ఇదొక్కటే ఎందుకుందో అంటూ ముందుకొంగి , నీ మొగుడి...దా...ని...మీద ఓ జెల్లకాయిచ్చుకున్నానమ్మా!...’ అని ఆగిపోయింది వకుళ , బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ...

...గోరు తగిలితే రక్తం చిందేలా ఎఱ్ఱబడిపోయిన దాని బుగ్గల్ని చూస్తూ ఉండిపోయాను...మాటల్తోనే దీన్నింతగా రెచ్చగొట్టాడా నా మొగుడూ!...అని కించిత్తు గర్వంతో అనుకుని... ఎటెన్షన్ కొచ్చేశాడా దాంతో!?... అన్నాను

...ఎప్పుడో!... చెక్కపేడుని కొట్టినట్టనిపించింది...దాంతో వెఱ్ఱెత్తి...పడిపోయానమ్మా మీఆయన మీద... ...నెమ్మది వకూ!...ఒట్టి మనిషివి కాదాయె... పైగా బట్టలు నలిగిపోతాయి...ఆగు... అంటూ నాభుజాలట్టుకుని ఆపాడు... ...తను ఒద్దంటున్నకొద్దీ నాలో...ఆ...కోరిక రెట్టింపైపోయిందమ్మా... నా జీవితంలో మొట్టమొదటిసారి , నా అంతట నేనే బట్టలిప్పిపారేసి ...నీ మొగుడి మీద పడిపోయాను...నన్ను సుతారం గా పట్టుకుని , మంచం మీద పడుకో బెట్టి ... తనూ తీరిగ్గా పైజామా , లాల్చీ విప్పేసి , నా పక్కన చేరడమాలస్యం... తాపడం ఐపోయాను నీ మొగుడికి... పొద్దున్న నువ్వు పిలిచినపుడే మేము విడివడత!... ’ అంది వకుళ... సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ...
...అయితే నీ ప్రశ్న కి సమాధానం చెప్పనే లేదా!?... అన్నాను...
‘...చెప్పాడులే , మొదటి విడత తరవాత!.... నాకు కొసరి కొసరి డిసెర్ట్ తినిపిస్తూంటే నిలదీశాను... ఏంటిదీ! ... అని... నాకూ , మధుకీ చెరొక బిడ్డనీ ఇవ్వాలికదా!... అంటూ నా మొగుడు చెప్పిన కారణాలే ఏకరువు పెట్టాడు... తన వల్ల మగపిల్లాడూ , మధు వల్ల ఆడపిల్లా వస్తే బాగుంటుందని నీమొగుడూ అన్నాడు...ఇద్దరూ కూడబలుక్కున్నారా! ... అనిపించింది ఇందాకా నువ్వు చెప్తూంటే!...’ అంది వకుళ

...అలా కాకపోతేనో!?... అన్నాను ... ‘...అదే నా భయమూనూ!...’ అంది వకుళ ... ఇద్దరం ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయాం... ఏం చేయాలా అని...

...కాసేపు తరవాత వకుళే నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించింది...‘...ఆ విషయం ఆలోచిద్దాంగానీ , ఒళ్ళూ , మనసూ రెండూ అర్పించేశానన్నావ్ కదూ ఇందాకా!...నాదీ అదే కేసు...కాస్త ఆలోచించు...మొదటిది పర్లేదు గానీ రెండోది వెనక్కి తీసేసుకోపోతే గొడవలైపోతాయి.... ’ అని సీరియస్ గా అంటూ!...
... ఎంత సైకాలజీ చదువుకోకపోయినా మనసర్పించడం అన్న మాట తలపుల పుటల్లో దాచుకోవాలని నాకూ తెలుసులేమ్మా!... నీతో గనక అన్నాను గానీ!!... అని సాగదీస్తూంటే ...
‘.... లేకపోతే డైవర్సులదాకా వచ్చీగల్దు... పిల్లల భవిష్యత్తేంకాను!... బంధువర్గంలోనూ ,సమాజంలోనూ మన పరువేంగాను!...’ అంది వకుళ... ...ఒప్పుకుంటాను...ఆడాళ్ళం మనం సర్దుకుపోగలం... మన మగాళ్ళ బుర్రల్లోనూ ఎక్కించాలీ ఆలోచన!... అన్నాను...
‘...అంత తెలివి తక్కువ వాళ్ళేమీ కారులే మనవాళ్ళు!... ఐనా ఎందుకంటున్నావీమాట!?...’ అంది వకుళ ...
... ఈ మధ్య మధుకి నేను నచ్చుతున్నాను...శారీరికంగానేకాదు...మానసికంగా కూడానూ!... వకుళ అన్నింటికీ వాదన మొదలెడుతుంది... నువ్వేమో ఎంచక్కా చెప్పింది వింటావ్! ...అవసరమైనప్పుడు సరైన సలహాలు ఇస్తావ్...అంటున్నాడు , గత రెండు మూడు నిద్దర్లల్లోనూ!... అన్నాను ... ‘ఆహాఁ !...’ అంది వకుళ వెక్కిరింపుగా...
... నిన్నరాత్రి ఏమన్నాడో చెప్తే నీ నవ్వులు మాయమైపోతాయి... అన్నాను ఉక్రోషంగా... ‘... అదీ చెప్పు!...వింటాను!!...’ అంది వకుళ చిరునవ్వుతో...
‘...సరే!...చెప్పేస్తున్నాను విను...వకుళ కన్నా ముందు నీతో పరిచయమైఉంటే నిన్నే పెళ్ళిచేసుకునేవాడిని!... అన్నాడు... ఈ మాట అనడం ఇది రెండో సారి...అంచేత చెప్తున్నాను... అన్నాను సీరియస్ గా...
...వకుళ విరగబడి నవ్వింది... ...ఛీ!...ఆపు , ఆ సిగ్గుమాలిన నవ్వూ!... అంటూ చెయ్యి విసిరాను... అది ముందర్నుంచీ సిధ్ధంగా ఉన్నట్లుంది...చులాగ్గా తప్పుకుని మళ్ళీ విరగబడి నవ్వింది...
...కోపాన్ని అదుపు చేసుకుంటూ మౌనంగా ఉండిపోయాను...
‘...నా పిచ్చి సంధ్యా!...పొరుగింటి పుల్లకూర సామెత మర్చిపోయావా!?... నీ మొగుడూ అన్నాడు ఇదే మాట...మధు కన్నా ముందు నేను తారసపడుంటే నన్ను పెళ్ళి చేసుకునేదానివా!?... అని!.... అంచేత ఈజీగా తీసుకో!...’ అంది అది...
...అంత తేలిక గా కొట్టేయకు...రెండు వైపుల్నుంచీ ముదురుతున్నాయి భావాలు... అన్నాను
...ఇది సహజమే సంధ్యా!...మనమో నగో , చీరో కొనుక్కుంటాం...అందరూ మెచ్చుకుంటారు...ఐనా మరొకళ్లది చూసి ముచ్చట పడతాం... ’ ...అని అది అంటూంటే ... వాటికేముంది!...దొరికితే మనమూ కొనుక్కోవచ్చు... స్నేహితులైతే మార్చుకోనూవచ్చు...ఇది అటువంటిది కాదుగా!... అన్నాను
... నేను చెప్పేదీ అదే!...కష్టపడి , ఓ ఇల్లు కట్టించుకుంటాం...అందరూ బాగుందంటారు...కానీ కొంతకాలం తరవాత మన సమాన ఫాయాలో ఉన్న మిత్రుల ఇళ్ళు చూసినపుడూ , వాటి సౌకర్యాలు ఏర్పాటు చేసుకోడం వీలు కానప్పుడూ ఏం చేయగలం!?... మహా అయితే టెంపరరీగా ఒకరి ఇంట్లో మరొకళ్ళం ఉండగలం...అదీ అందరికీ ఇష్టం అయితేనే!... శాశ్వతంగా కాదని గుర్తుంచుకోవాలి!!...’ అంది వకుళ...
...బుధ్ధుందాలేదా?...జీవితాలకీ , ఇళ్ళకీ ముడి పెడతావేంటీ!?... అన్నాను కోపంగా
‘...ఇదీ అటువంటిదే! కాకపోతే మనం సొంతదారుకి అనుకోని బహుమతి ఇచ్చి , తిరిగొచ్చేటపుడు ఒక ఎదురుచూడని కానుక ని తెచ్చుకుంటున్నాం!...’ అంది వకుళ ...
... కాసేపు మౌనంగా ఉండిపోయాం...

 ...మగాళ్లు కవలల భ్రమ లో ఉన్నారు...రిజల్టు బైటపడేదాకా వాళ్లనలాగే ఉండనిద్దామా!?...లేక కుండ బద్దలుకొట్టేద్దామా!?... అన్నాను...
‘...వాళ్లకి తెలియదని నేననుకోను...ఎలాగైనా పరువు దక్కించుకుందామని ప్రయత్నిస్తున్నారు...మరో మాట!...పుట్టిన పసిగుడ్డుకి పోలికలు స్పష్టంగా తెలుస్తాయా!?...రంగులో తేడా కొట్టొచ్చినట్లు ఉంటే తప్ప!... ...ఎవరికి వాళ్ళు మాపోలికంటే మా పోలిక అని పొంగిపోతారు...మనమెందుకు బైటపడాలీ!?...’ అంది వకుళ...
...మళ్ళీ ఆలోచనలో పడ్డాం...
...నీకు సమస్య ఉందదనుకుంటా!...ఎందుకో చెప్తా విను...మిళింద్ వల్ల నీకు మగపిల్లాడూ , నాకు ఆడపిల్లా వచ్చే అవకాశం ఎక్కువ... మగపిల్లాడికి నీరంగూ , పోలికలూ రావడం సహజం... ఇబ్బందేమైనా ఉంటే నాకే!...వాడి రంగూ, పోలికల్తో ఆడపిల్ల వచ్చే ఛాన్సులు ఎక్కువ...అంచేతే రిజల్టుకి ముందే చెప్పుకోడం మంచిదనిపిస్తూందమ్మా!...అన్నాను... భయం భయంగా...
‘...ఎహె!...కంగారు పడకు... మిళింద్ ది ఎఱ్ఱటి ఎరుపేం కాదు!...’ అని వకుళ ధైర్యం చెప్పింది...
...నాకన్నా ఫెయిరేగా!... అన్నాను...
‘... ఆడపిల్ల కదా!... పర్లేదు ...మహా అయితే నాయనమ్మ ...అదే!... రాధ ...రంగుతోనూ పోలికల్తోనూ ఉంటుందేమో!.... పర్లేదు...మగాళ్ళకెలాగో చెప్పుకుందాం...’ అని వకుళ అంటూంటే...
... వాళ్ళ ప్రోద్బలంతోనేగా ఇదంతా జరుగుత!...పైగా ...అంకిన ...పొ...లా...ల్లో...వాళ్ళు వెదజల్లలేదేంటీ విత్తనాలూ!...’ అన్నాను కాస్త ధైర్యం పుంజుకుని...
‘...ఇక బంధువర్గం మాట... చిన్నప్పుడే బైట పడేంత తేడా ఏమీ ఉండదు ... పెళ్ళీడొచ్చేసరికి ఎవరు చూడొచ్చారూ!!! అయినా ఆలోచిద్దాంలే ! ...ఇంకా టైం ఉంది...’ అని వకుళ అంటూంటే ,
...దాని మొబైల్ మోగింది... కాలర్ పేరుచూసి...‘...మన ... కాబోయే...అత్తగారు!...’ అని కన్నుగీటి... ‘ ...ఆఁ ! ...రాధా!...ఎలా ఉన్నారు!?...’ అని మొదలెట్టింది వకుళ... ...ఎంత సిగ్గులేనిదైపోయిందిదీ!...అనుకుంటూ వాళ్ల సంభాషణని వింటూ ఉండిపోయాను...
...కుశలప్రశ్నలైంతరవాత , సంధ్యెక్కడుందీ!?... అన్నట్లుందావిడ...నా పక్కనే!... వాళ్లింట్లోనే ఉన్నాం!... ... స్పీకర్ ఆన్ చేస్తా...అహఁ...ఎవ్వరూ లేరు... సరే!...అని ఆవిడ ప్రశ్నలకి సమాధానాలు చెప్తూ , హెడ్ ఫోన్ ప్లగ్ ఇన్ చేసి , ఒక ఇయర్ ఫోను నాకందించింది... ముగ్గురం కబుర్లు మొదలెట్టాం...( సంభాషణంతా ఇంగ్లీషు , హిందీల్లో జరిగినా తెలుగు లోనే రాస్తున్నాం...)
...సంధ్యా!...ఎలా ఉన్నావ్?...ముందు నీ మొబైల్ కే చేస్త!... ఆన్సర్ చెయ్యవేం!?...అని పలకరించిందావిడ... ‘ ... అప్పుడే అత్తగారి హోదా చెలాయిస్తూందే!...’ అని వెక్కిరింపుగా గొణిగింది వకుళ...
...దాన్ని నోరు ముయ్యమని సైగ చేసి... , ... బాగ్ లోపలుండిపోయింది...మీరెలాఉన్నారూ?... వాసు బాగున్నారా!...సుధా , మిళింద్ ల దగ్గర్నుంచి ఫోన్లు వస్తున్నాయా!... అంటూ సంభాషణ మొదలు పెట్టాను...ఎందుకో మిళింద్ పేరు పలుకుతూంటే ఒళ్ళు ఝల్లుమనడంతో సన్నగా వణికి...
...‘...ఏమ్మా!...రంకుమొగుడిని తలుచుకుంటేనే ఒళ్లు పులకరిస్తూందా!?...’ అని సన్నగా దెప్పింది వకుళ...
...నీ బుగ్గలూ ఎఱ్ఱబడ్డాయిలేమ్మా!... అన్నట్లుగా సైగ చేస్తూ , రాధ కి ...ఊఁ... కొట్టాను
...కాసేపు అవీ మాట్లాడి...‘...ఒక పెద్ద సమస్య ఒచ్చిపడిందమ్మా !...మీ ఇద్దరి సలహా కావాలీ!...’ అందావిడ ,బేలగా!...

 ...ఆస్వరం వినగానే విషయం అర్థమైపోయింది మాకు... థంబ్స్ అప్ చూపించుకుని ... మరో సవితి!... అన్నట్లుగా చప్పుడురాకుండా ఇద్దరం పెదాలు కదిపి... చెప్పండి రాధా!... అన్నాం ఒక్కసారి...
‘...సుధ నెలతప్పిందమ్మా!...’ అందావిడ కాసేపు ఆగి... ...కంగ్రాట్స్... అన్నాం ఇద్దరం...
‘...ఏం కంగ్రాట్సో!...వద్దంటున్నాడుట , మిళింద్...ఎంటిపి కి వెళ్తుందట!... ఎంత చెప్పినా వినటంలేదు...’ అందావిడ
... ఏమనాలో తెలీక మాట్లాడకుండా ఉండిపోయాం... సారీ!...అన్నాం ...
‘... ఏదో బాధ ఆపుకోలేక మీతో చెప్పాగానీ , మీ మాట వింటాడా మిళిందూ!... అది సర్లే గానీ , అసలు విషయం చెప్పనేలేదు...నేను డిప్యుటేషన్ మీద మారిషస్ వెళ్తున్నాను...అక్కడే వాసుకి ఓ కార్పరేట్ హాస్పెటల్ లో ఏర్పాటైపోయింది!...కొంతకాలం దాకా కలుసుకోడం వీలు పడదేమో!... కొత్త నంబర్లు తరవాత పంపిస్తాను...’ ...అని , కాసేపు పిచ్చాపాటీ కబుర్లు చెప్పి పోను పెట్టేసింది...
‘...ఆవిడ ఎందుకు ఫోన్ చేసినట్టే!...’ అంది వకుళ...
...నాకైతే ...మొహమాటపడి , అసలు విషయం దాటేసిందని అనిపిస్తూంది... అన్నాను...
‘...కదూ!...నాకూ అలాగే అనిపించిందిలే!... ఎంత టి.పి ఉంటేమాత్రం ... పర్సనల్ విషయాల్లో మిళింద్ కి చెప్పేంత కాదు!...’ అంది వకుళ....
... అదీ ఒకట్రెండు రోజుల పరిచయమేగా!... అన్నాను...
‘...అసలు విషయం అది కాదనుకుంటా!... నెల తప్పింది ఆవిడని నాఉద్దేశ్యం!...తను జాగ్రత్త పడ్డానని సుధ స్పష్టంగా చెప్పింది...మరి ఎవరి విత్తనమో అది!?...’ అంది వకుళ కొంటెగా...
... తొంభైతొమ్మిది పాళ్ళు మన మొగుళ్ళ నిర్వాకమే!...వాసు వీర్యం చెక్ చేశాగా!... స్పెరమ్ సెల్స్ లేవు... పైగా స్టెరిలైజ్ చేయించుకున్నానని తనే చెప్పాడు... అన్నాను...
‘...సర్లే!ఆవిడ చెప్పకపోతే మనకేంటిట!... పిల్లల్ని తెచ్చుకుందాం నడు...’ అంటూ లేచింది వకుళ... ఊఁ...అంటూ నేనూ లేచాను...

...రోజులు గడుస్తున్నాయి... వేవిళ్ళు మొదలయ్యాయి... నాకూ , వకుళకీ తక్కువ మోతాదులో...సుజాతక్కకీ , దీపా మేడంకీ కాస్త ఎక్కువగా!... దాంతో ఆవిడ సెలవెట్టి , ఛార్జి మరొకరికిచ్చి పుట్టింటికెళ్ళిపోయింది...
... అమ్మలకి ఇప్పుడేచెప్పద్దు...డెలివరీ దగ్గర్లో ఎలాగూ తప్పదు... అదీ ఇక్కడే కానిద్దాం...అనుకున్నాం నేనూ వకూ...మగాళ్ళూ సరేనన్నారు... మాకూ , పిల్లలకీ ఆటోలు ఏర్పాటు చేశారు , వెళ్ళిరావడానికి....
...కానీ సుజాతక్క చేసిన పనివల్ల బాగా ముందే తెలిసిపోయింది ఇద్దరి అమ్మలకీ... దగ్గర బంధువులకీ!
...ఓ వారం తరవాత సుజాతక్కా , కుమార్ బావా వచ్చారు మాఇంటికి ... ‘... ఎలా ఉన్నావ్ సంధ్యా!... మీ దొడ్డమ్మ వస్తూంది , ఓ రెండురోజుల్లో!...’అన్నాడు ... గుండెలు జారిపోతూంటే ...అహాఁ!...అన్నాను కంట్రోల్ చేసుకుంటూ...‘...బై ది బై... మీ ఇద్దరికీ కంగ్రాట్స్...’ అన్నాడు బావ సంతోషంగా.... వికాస్ కాస్త తటపటాయించాడు గానీ ‘ థాంక్స్ ... మీకూనూ!...’ అన్నాడు, వెంటనే కోలుకుని ...
...మగాళ్ళు కబుర్లలో పడ్డాక , సుజాతక్క ని నెమ్మదిగా వంటిట్లోకి తీసుకెళ్ళాను...
...కొంప ముంచావే అక్కా! ...అప్పుడే ఎందుకు పిలిచావ్ దొడ్డమ్మనీ!... అన్నాను
‘...ఏం చెయ్యనే !... ఏం తిన్నా ఇమడటం లేదు... దాంతో మీ బావకి ఒకటే కంగారు...ఓరెండు వారాల్లో అదేసర్దుకుంటుంది... అని నచ్చచెప్పినా వినలేదు...నే చెయ్యకపోతే తనే చేస్తానని మొండికేశాడు...ఇక అమ్మకి చెప్పక తప్పలేదు...’ అంది సుజాతక్క...
... సరే!...ఏం చేస్తాం!... నీ బాధ నువ్వు పడుగానీ నన్నూ , వకుళనీ మీ ఇంటికి పిలవకు...ఆవిడ ఉన్నన్నాళ్ళూ!... అన్నాను... మా దొడ్డమ్మకి వకుళ కూడా పరిచయమే కనుక!... సరేనందది...
...ఓ నాలుగురోజులు గడిచాయి... కాలేజీనుంచి ఇంటికి వచ్చి , నీరసంగా అనిపించడంతో కాసేపు నడ్డి వాల్చేసరికి నిద్దరట్టింది...పిల్లలెప్పుడు ఆటో దిగారో తెలీనేలేదు... అమ్మా!...లే!... అని చిన్నాడు కుదుపుతూంటే కళ్ళు తెరిచాను.... సుజాతా ఆంటీ తో ఇంకెవరో వచ్చారు!... అని చెప్పేసి తుర్రుమన్నాడు...
...కాసేపట్లో సుజాతక్కా , దొడ్డమ్మా బెడ్రూంలోకొచ్చేశారు... ‘...ఎలా ఉన్నావే సంధ్యా!......’ అంటూ...
... రా దొడ్డమ్మా!...అంటూ లేచి ఎదురెళ్ళాను , గుండెలు దడదడలాడుతున్నా చిక్కబట్టుకుని , పిల్లల్ని పిలిచి చూపించాను... నమస్తే ఆంటీ!... అంటూ ఇద్దరికీ ప్రణామ్ లు చేసి పారిపోబోయారు వాళ్ళు...
... వాళ్లని పట్టుకుని ... ‘....ఆంటీ ఏవిట్రా!... నేను మీకు అమ్మమ్మనౌతాను... ఈవిడ దొడ్డమ్మ అవుతుంది... అని పిల్లలకి బంధుత్వాలు చెప్పి... రాకపోకలు లేకపోతే ఇలాగే ఉంటుంది... అని నన్ను దులిపేసింది మా దొడ్డమ్మ...’ ... నాకు బాగా చనువు ఆవిడ దగ్గర...
...ఈ సారి వస్తాం దొడ్డమ్మా!... అని తప్పించుకుని , ఇల్లంతా చూపించి హాల్లో కూర్చున్నాం , శ్యామా తెచ్చిన కాఫీలు తాగుతూ , ఆ మాటా,ఈ మాటా చెప్పుకుంటూ...
...ఇంతలో ... అమ్మా!...వకుళా ఆంటీ ఫోన్... అంటూ పెద్దాడు హాండ్ సెట్ తెచ్చి నా చేతిలోపెట్టాడు... చచ్చానురా!... అనుకుని... నేను తరవాత మాట్లాడుతా వకూ!... అని కట్ చెయ్యబోయాను...
... ‘...ఎవరూ!...మన వకుళేనా?... ఇలాతే పోనూ...’ అంటూ హాండ్ సెట్ అందుకుని... ‘....ఏవమ్మా!...బాగున్నావా!?...దొడ్డమ్మని మర్చిపోయావులాగుంది...’ అని చురకెట్టిందావిడ...ఆవిడ కాస్త డామినేటింగ్ రకం ...పైగా వైజాగ్ లో ఉన్నన్నాళ్ళూ నాతో బాటు తిరగడంతో... మా బంధువులందరికీ తెలుసు వకుళ...
...కాసేపు కబుర్లు చెప్పి ఫోను పెట్టేసిందది... మరో గంట కబుర్ల తరవాత వాళ్లు లేచారు వెళ్తామంటూ... భోజనం చేసి వెళ్ళండి... అన్నాను...
...‘...ఇప్పుడు కాదుగానీ ఎల్లుండి మీకు సెలవేగా?...పగటిపూట పెట్టుకో!...వకుళని కూడా పిలు ... చూసినట్లుంటుంది...మేం పెంద్రాళే వచ్చి వంటలో సహాయం చేస్తాంలే!...’ అంటూ ధారాళంగా ప్రోగ్రాం నిర్ణయించేసింది మా దొడ్డమ్మ...
...చచ్చినట్లు తలూపాను... మర్నాడు వకుళకి చెప్పాను విషయం... ‘...దొరికిపోతానేమోనే!...ఈ మధ్య మార్నింగ్ సిక్నెస్ ఎక్కువగా ఉంది...’ అందది... నా పరిస్థితీ అలాగే ఉంది తల్లీ!...నువ్వు రాకపోతే తనే మీఇంటికి ఒచ్చీగల్దావిడ!... అన్నాను... ‘...నిజమే!...ఎలాగో మానేజ్ చేద్దాం... ’ అంది వకుళ...
...మానేజ్ చెయ్యగలమనుకున్నాం గానీ , ఆరోజు పొద్దున్నే మరో రెండుసార్లు వాంతులయ్యేసరికి మొహాలు పీక్కుపోయాయేమో నాకూ ,వకుళకీ!...మాదొడ్డమ్మ పట్టేసింది... ‘... మీరూనా!?...’ అని అడిగేసిందావిడ... మరో మార్గం లేక అవునన్నట్లు తలలూపాం... ‘...మీ అమ్మలకి చెప్పారా?...’ అని నిలదీసింది.... ... ఇంకా లేదని గొణిగాం... ‘...పిచ్చిపనులేమీ చెయ్యకండి...’ అందావిడ , పెద్దరికంగా... అటువంటి ఆలోచనలేం లేవని ఆవిడకి నచ్చచెప్పేసరికి తాతలు దిగొచ్చారు... మధ్యాహ్నం టీ లు తాగేదాకా కబుర్లతో సరదాగా గడిచిపోయింది...ఎవరిళ్లకి వాళ్ళు బయల్దేరుతూంటే... ‘...మీ ముగ్గురికీ ఒకేసారి సూడిదలు ఏర్పాటుచేస్తే సరదాగా ఉంటుందే పిల్లా!...’ అందావిడ ... ‘...చూద్దాంలే!...’ అని తప్పించుకున్నాం , ఆవిడతో వాదనలెందుకని...
...మర్నాడు పొద్దున్న తొమ్మిదింటికల్లా వకుళ దగ్గర్నుంచి ఫోను... ‘...చాలా సేపట్నుంచీ ఎంగేజ్ ఉందేంటీ నీ ఫోనూ!...సెల్ ఎక్కడ పెట్టావ్?...’ అంటూ ఫైరైపోయింది ... బెడ్ రూంలో ఉండిపోయినట్లుందమ్మా!...ఏంటీ విషయం?...అన్నాను....‘...కొంప ముంచిందే మీ దొడ్డమ్మ!...’ అని లబ లబ లాడింది...
...వెంటనే అర్థమైపోయింది విషయం...
...నా పనీ అంతేనమ్మా!... ఇప్పటిదాకా, అమ్మలెక్చరూ ...ఏమే!...నేను చచ్చాననుకున్నావా?...శుభవార్త మీ దొడ్డమ్మద్వారా వినాల్సొచ్చింది... వకుళా వాళ్ల అమ్మగారి నంబర్ కోసం ఫోన్ చేసిందామహాతల్లి...నే చెప్తాలే , వకుళా వాళ్లమ్మకి ...అని మాట మార్చేశాను... నీ దొడ్డమ్మకేమీ!...ఇతర జంజాటాలేమీ లేవు కనక రెక్కలు కట్టుకుని వచ్చేసింది ... నాకెలా అవుతుందీ!... వీలు చూసుకుని వస్తాను... అంటూ తోడికోడలు మీద రుసరుసలన్నీ నామీద చూపించేసింది ....
...నాకు సుజాతక్క అంత సమస్య లేదమ్మా!...కాస్త మొహమాటమనిపించి...చెప్పడం ఆలస్యం చేశాను... అని ఆవిడని శాంత పరుద్దామనుకుంటే ... దేనికీ మొహమాటం!...ముప్ఫైఏళ్ళకే ముసల్దానివైపోయావా?...పిచ్చి పనులేమీ చెయ్యకు... మీ నాన్నని మాట్లాడమంటాలే అల్లుడితో!... సర్లే మళ్ళీ మాట్లాడతా!... మీ అత్తగారితోనూ , వకుళా వాళ్ళమ్మగారితోనూ మాట్లాడాలి... అని పెట్టేసింది... అందుకే ఇంత టైం పట్టింది!... అని సంజాయషీ చెప్పుకున్నాను వకుళకి...
‘...ముందు మా అమ్మకీ , తరవాతే మీ అత్తగారికీ ఫోన్ చేసినట్లుంది ఆంటీ!...ఆవిడదీ ఇదే గోల!...వచ్చేస్తానంటుంది...ఇంకా టైముందని డేట్ల వివరాలతో సహా చెప్పేదాకా , వగైరాలూ అవిడ చల్లబడ లేదు... ’ అంది వకుళ...
...ఎలాగైతేనేం!... దగ్గర బంధువులంరికీ తెలిసిపోయింది... తోడికోడళ్ళూ , మరదళ్ళూ , ఒకళ్ల తరవాత మరొకళ్ళు కంగ్రాట్స్ చెప్పడం... మా ఆడపడుచులైతే ... ఈసారైనా ఓ ఆడపిల్లని కనవమ్మా!... మనం వియ్యమందవచ్చూ ...అని సరసాలూ!... ప్రస్తుతానికి సరదాగా ఉన్నా విషయం బైట పడితే ఏమౌతుందో అన్న బెరుకు అప్పుడప్పుడు కెలుకుతూంటుంది...
...ఆ మాటే వకుళతో అంటే ...అవునమ్మా!...అంది... ఇప్పుడే మొగుళ్ళకి చెప్పుకుంటేనో!...అనిపించినా...వాళ్లకీ చూచాయగా తెలుసనీ , అనవసరంగా కెలకడమెందుకనీ ఊరుకున్నాం...
...రోజులు గడుస్తున్నాయి ... మాకు నెలలు నిండుతున్నాయి...సమ్మర్ హాలిడేస్ ఇచ్చే సమయం దగ్గరపడింది ... మా ఆకారాల్లో మార్పులు గమనించి కంగ్రాట్స్ చెప్పారు , కొలీగ్స్ అందరూ...
... సెలవలకి ఎక్కడికైనా వెళ్దామన్నారు పిల్లలు...ఓపిక లేకపోయినా వాళ్లని నిరుత్సాహపరచడమెందుకని... ఓ పది రోజులు ఓ హిల్ రిసార్ట్ లో గడిపొచ్చాం... మా కుటుంబం , వకుళ కుటుంబం కలిసికట్టుగా...నేనూ ,వకుళా పెద్దగా తిరగలేక ఒక దగ్గర కూర్చుంటే , వికాస్ , మధూలే మానేజ్ చేశారు... మగాళ్ళతో... కలయికలు... తగ్గించాం...
...స్కూళ్ళు తెరిచారు , మరో రెండు నెలలతరవాత ... పేరెంట్ -టీచర్ మీటింగ్ కి వెళ్ళి తిరిగొచ్చేటపుడు వకుళా వాళ్ళింట్లో చేరాం రెండు కుటుంబాలూ... పిల్లలూ గమనిస్తున్నారేమో!... మా శరీరాల్లో మార్పులూ ‘... వై యూ అండ్ సంధ్యా ఆంటీ ఆర్ బికమింగ్ సో ఫాట్?...’ అని అడిగేశాడు , మా చిన్నాడు... చెప్పవలసిన టైం వచ్చిందని గ్రహించి ‘... మీకు తమ్ముడు కావాలా!...చెల్లెలా ’ అని అడిగాడు వికాస్ ... , చెల్లెలని చెప్పేశారు మా పిల్లలు ... తమ్ముడని , రోహిత్... ఎవరైనా పరవాలేదని దివ్య... చెప్పారు...
...ఇద్దరూ అయితే!... అన్నాడు మధు... గ్రేట్...అన్నారు నలుగురు పిల్లలూ....
‘...మగాళ్లకింకా ఆశ ఛావలేదే!...రిజల్టు వచ్చింతరవాత ఎలా తట్టుకుంటారో!... అంది వకుళ.... నాకూ అదే భయంగా ఉంది ... వాళ్లని సిధ్ధం చెయ్యాలనుకుంటా!... అన్నాను... ...అవునన్నట్లు తలూపింది వకుళ...

‘...ఏమైనా ప్రయత్నం చేశావే!?...’ అంది వకుళ , ఓ సోమవారం నాడు...
...మొన్ననే! , అదీ ఓ ఫ్రెండ్ ఫోన్ కాల్ వల్ల! ... అన్నాను... ‘...అదెలా!?...’ అందది... ....చెప్తా విను... అంటూ మొదలెట్టాను...
...రాత్రి భోజనాలు చేసి , పడుకోబోతూంటే లాండ్ లైన్ కి ఓ ఫోన్ వచ్చింది ... నంబరు చూస్తే వైజాగ్ ది... తెలిసిన నంబర్ కాకపోయినా ఎవరో మనవాళ్ళే ఐఉంటారని ఎత్తాను... ‘... వికాస్ ఇల్లేకదమ్మా!... నేను కరుణాకర్ ని...గుర్తు పట్టారా!...’ అన్నాడు సంతోషంగా
...పెద్ద పరిచయం లేకపోయినా అతగాడు వికాస్ కొలీగ్ అనీ , వాళ్లకి పిల్లలు లేరనీ , కలిసినప్పుడల్లా మా వాళ్ళని తెగ ముద్దుచేశేవారనీ గుర్తుకొచ్చి ,... ఆయ్యో!...ఎంత మాట!...మీ అమ్మగారూ , సుశీలా బాగున్నారా?... అంటూ పలకరించాను....
‘...ఆఁ...ఆఁ!... ఇన్నాళ్ళ తరవాత , ఓ మగనలుసుని అందించి ఇంట్లో అందరి కోరికా తీర్చింది గా మీ ఫ్రెండూ!...’ అని ఆయన చెప్పుకుపోతూంటే , వికాస్ గదిలోకొచ్చాడు...ఎవరూ అంటూ!... పేరు చెప్పి ,ఫోను చేతికిస్తూంటేనే వికాస్ మొహంలో రంగులు మారాయి...పక్క గదిలోకెళ్ళిపోయాడు ఫోనుచ్చుకుని...ఓ పావు గంట తరవాత నా పక్కనే చేరాడు , మొహం సీరియస్ గా పెట్టుకుని...

...ఏంటి సంగతి!?... అన్నాను ... ‘... కరుణాకర్ గుర్తున్నాడా!...నా సీనియర్ , వైజాగ్ లో!... అతడికి మగపిల్లాడు...’ అన్నాడు...కాస్త మొహం ముడుచుకుని...
...మంచిదేగా!...నీకెందుకూ బాధ!... అన్నాను... విషయం చూచాయగా అర్థం అయిపోయినా!...
...కాసేపు మాట్లాడకుండా ఉండిపోయి ... ‘...మనకి ట్విన్సే పుడతారంటావా!/...’ అన్నాడు...
... ఏం చెప్పగలం!...డాక్టర్ అలా ఏమీ అనటం లేదు ... అన్నాను... ...మళ్ళీ మౌనం... ‘...మగపిల్లాడైతే నా సంతానమని...’ అన్నాడు వికాస్...
నా గుండెలు జారిపోయాయి ఆ మాటతో!.. ....నేనేం చెప్పగల్నూ!... అయినా ఎందుకీ మాట మళ్ళీ మళ్ళీ అడుగుతున్నావ్!?.... అన్నాను , ఎలాగో ధైర్యం కూడగట్టుకుని...
‘...ఓ విషయం ఒప్పుకోవాలి సంధ్యా !... నా వల్ల మగపిల్లలే పుడతారని రూఢి అయిపోయింది ఈ కేసుతో!...’ అన్నాడు , తల దించుకుని...
....ఏమీ మాట్లాడకుండా ఊరుకున్నాను...గుండెలు దడదడలాడుతూంటే...
‘...మన పిల్లలు కాక ఇది మూడో కేసు...’ అంటూంటే
స్టూడెంటుగా ఉన్నప్పుడు ... ఫస్టు , మా ఇంట్లో కొంతకాలం కిరాయికున్న ఓ ఆంటీ...పైకి తమ్ముడూ , తమ్ముడూ అంటూనే నన్ను ముగ్గులోకి లాగింది... రెండు ...పిల్లలు లేని ఓ సీనియర్ ఆడ కొలీగు...మొగుడి కన్ను కప్పి గ్రంధం నడిపింది... ఈ సుశీల కేసు మరీ దారుణం...వాళ్ళాయన కి తెలిసే జరిగింది... మనం ఇక్కడికి రావడానికి ఓ రెండు నెలల ముందర...అతడి మొహం చూడాలంటే సిగ్గుగా ఉండేది...’ అని ఆగిపోయాడు...
...అంటే!...నాకు ఆడపిల్ల పుడితే నీ సంతానం కాదంటావా!?... అనేశానే , ఓ పక్క గొంతు పూడుకుపోతూన్నా , తాడో పేడో తేల్చుకోవాలనే మొండి ధైర్యం తో...
‘...ఏవన్నాడేంటీ!?...’ అంది వకుళ...
...ఛ.ఛ్ఛ...ఎవరైనా మనసంతానమే!...’ అంటూ నన్ను దగ్గరకి తీసుకున్నాడు... ...మాట తప్పవుకదా!... అంటూ భోరుమన్నాను తన గుండెల మీద పడి... ‘...ఎహె!...ఊరుకో!...’ అంటూ చాలా సేపు నన్ను ఓదార్చాడు...
...నీ వల్ల ఆడపిల్ల కలగదని ఏంటీ గ్యారెంటీ/...ఆన్నాను కాసేపు తరవాత తేరుకుని...
‘...చాలా తక్కువ ఛాన్సులు సంధ్యా!...’ అన్నాడే నా జుత్తు దువ్వుతూ... అంటే తను సిధ్ధమైనట్లేగా!?... అని , వకుళ మొహం చూశాను....
‘...ఇప్పటికి అలాగే అనిపిస్తూంది...తరవాత ఎలా ఉంటాడో!...’ అంది వకుళ...
...మాట తప్పేవాడేం కాడులేమ్మా , మా ఆయన!... అన్నాను , దెబ్బతిన్న స్వరంతో...
‘...ఛ! ...నేనెందుకంటానే ఆమాట!...’ అంది వకుళ సర్దుకుంటూ ...సర్లే!...మధేమంటాడూ?...అన్నాను...
‘.... ఎందుకోగానీ , కవలలు కాకపోయినా మగపిల్లాడైతే చాలనుకుంటున్నాడు... మగాళ్లకి మగపిల్లాడంటేనే మోజేమో!...’ అందది...
...అపుడు తల్లిపోలికొస్తుంది కనుక కప్పడిపోతుందని తన ఉద్దేశ్యం!... అని మనస్సులో అనుకున్నా ....చేతికి ఆసరా అవుతాడనేమో!... అన్నాను పైకి...

 ...రోజులు గడుస్తున్నాయి...మెటర్నటీ లీవ్ తీసేసుకున్నాం...నేనూ , వకుళా , దీపా మేడం...
మా దొడ్దమ్మ , మా అమ్మ , వకుళా వాళ్ళ అమ్మ వచ్చేశారు ఢిల్లీకి ... అమ్మలందరూ కలిసి మా ముగ్గురికీ సూడిదలు ఏర్పాటు చెయ్యడమే కాకుండా , అత్తగార్లని పిలిచేసి మా కొలీగ్స్ ని పిలవమని పట్టుపట్టారు...ఇక తప్పక బేబీ షవర్స్ అని చెప్పుకుని పిలిచాం...ఫోన్లల్లో...
...కాంపుల పేరుతో మొగుళ్ళు తప్పించుకున్నారు... ఎలాగో వేళాకోళాలు భరించాం ఆ సాయంత్రం...
...రాత్రి వికాస్ ఫోను...ఎలా జరిగిందంటూ!... ఇపుడు మొహం చాటేశావుగానీ , ఆ రోజు మాత్రం నువ్వు పక్కనుండకపోతే , నేనేమవుతానో చెప్పలేను...అన్నాను... ఉండి తీరుతానని ప్రామిస్ చేశాడు... మధు కూడా అలాగే అన్నాడట !...వకుళ ఫోన్ చేసి మరీ చెప్పింది మర్నాడు...ధైర్యంగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాను...
...ఆ ఘడియ రానే వచ్చింది...
...రెండు రోజుల తేడాలో దీపా మేడంకీ , సుజాతక్కకీ , డెలివరీలయ్యాయి... ముచ్చట తీరిపోయేట్లుగా ఇద్దరికీ కవల మగపిల్లలు...ఒకటే తేడా...దీపా మేడం పిల్లలిద్దరూ చామన ఛాయైతే , సుజాతక్కకి ఒకడు ఎరుపూ , మరొకడు చామనఛాయ...
...మీరిద్దరూ మాంఛి రంగున్నా మీ పిల్లలు రంగు తక్కువే!...అని అందరూ అంటూంటే ...మా నాయనమ్మ రంగు తక్కువే!... అని ప్రొఫెసర్ సంజాయషీ చెప్పుకుంటున్నాడనీ , కుమార్ బావ మాత్రం సంతోషంగా చూపిస్తున్నాడని చెప్పాడు...చూసొచ్చిన మా ఆయన , మొహం చాటంత చేసుకుని... అది చూసి గుంభనగా నవ్వుకున్నా , రాబోయే నా సంతానాన్ని చూసింతరవాత ఎలా ఉంటాడో! అన్న గుబులు పట్టుకుంది...
...ఏమైతే అదౌతుంది... అన్న మొండి ధైర్యం తెచ్చుకున్నాను...
...మరో పది రోజుల తరవాత వకుళా ,నేనూ డాక్టర్ సునంద సజెస్ట్ చేసిన హాస్పెటల్లోనేచేరాం...కొద్ది గంటలతేడాలో నార్మల్ డెలివరీలైపోయాయి మాకు... దానికి మగపిల్లాడూ , నాకు ఆడపిల్ల ...
... స్టెరిలైజేషన్ చెయ్యమని చెయ్యమని అడిగాను ,రూం లో పడుకోబెట్టి వెళ్ళిపోతూన్న సునందతో...
‘...ఏమిటి సంగతీ!...వకుళ కూడా ఇదే అంది...’ అందావిడ , అ...దో...మాదిరిగా నా కళ్ళల్లోకి చూస్తూ...
...పనిలో పనైపోతుందనీ!... అని సణిగాను... కనురెప్పలు వాల్చుకుంటూ...
‘...మీకెందుకూ!?...మీ మొగుళ్ళని పంపించండి... వేసక్టెమీ చేశేస్తాను , అదే సౌకర్యం...అది సరేగానీ , నీ కన్నా , మీ ఆయన కన్నా మంచి రంగొచ్చింది నీ కూతురికి...ఢిల్లీ ప్రభావమేమో!...’ అని జోకిందావిడ వెళ్ళిపోతూ...
....ఆవలించకుండానే పేగులు లెక్కెట్టేట్తుందీవిడ ... జాగ్రత్తగా ఉండాలి...అని మనస్సులో అనుకుంటూ నా కూతురివైపు చూసుకున్నాను...నిజమే నాకన్నా , వికాస్ కన్నా రంగుంది దీనికి...కళ్ళు నాకన్నా , వికాస్ కన్నా పెద్దవి... అనుకుంటూంటే మిళింద్ గాడి మొహం కళ్ళముందు మెదిలింది...ఎలా నెగ్గుకొస్తానో!... అని నిష్టూర్చాను...
...నాయనమ్మ రంగూ,తండ్రి కళ్ళూ వచ్చాయి...అదృష్టవంతురాలని సంబరపడ్డారు , కాసేపట్లో రూం లోకొచ్చిన మా అమ్మా , అత్తగారూనూ... ...నేనూ , వికాస్ మొహాలు చూసుకున్నాం...
పక్కన ఎవరూ లేకుండా చూసి ‘...రాధ పోలికలు కనిపిస్తున్నాయి...’ అన్నాడు వికాస్ , కాస్త మొహం గంటుపెట్టుకుని...
...బాధ పడుతున్నావా!?...అన్నాను పూడుకుపోతూన్న గొంతుతో... ...ఏమీ మాట్లాడకుండా కాసేపు నా చెయ్యి నిమిరి వెళ్ళిపోయాడు వికాస్...
... వకుళ కొడుకుకి తల్లి పోలికొచ్చింది కానీ దాని రంగు రాలేదని చెప్పింది , చూసొచ్చిన మా అమ్మ...
...మా అమ్మా, అత్తగారూ ఏమనలేదుగానీ , మధే , పిల్లాడి రంగు తక్కువని కాస్త బాధ పడ్డాడంది వకుళ , కాసేపు తరవాత ఫోన్ చేసి... ...పిల్లదాని రంగెక్కువని మా ఆయనా బాధపడ్డాడులేమ్మా!... అని జవాబు చెప్పాను...
...ఓరోజు ప్రొఫెసర్ , కుమార్ బావా వచ్చారు ...వికాస్ , మధు లతో కలిసి... ఇప్పుడే వకుళనీ చూసి వస్తున్నాం!... పిల్లాడికి తన రంగు రాలేదుగానీ నీ కూతురికి మంచి రంగొచ్చింది ... అన్నాడు ప్రొఫెసర్ , కాస్త గర్వంగా...
ఆ మాట తరవాత వకుళకి ఫోన్లో చెప్తే , ...తన విత్తనమనుకుంటున్నాడు పిచ్చిముండావాడు... అని నవ్విందది...
...ఓ నెలరోజుల తరవాత అత్తగార్లు ఇళ్లకెళ్లిపోయారు , రాహుల్ అని వకుళ కొడుక్కీ , సునయన (...ముద్దుపేరు సునీ...}అని నా కూతురికీ నామకరణాలు చేసి ... మరో రెండు నెల్ల తరవాత మా అమ్మలూ జారుకున్నారు...మీ నాన్నకి కష్టమౌతుందమ్మా... అంటూ...
...రోజులు గడుస్తున్నాయి... స్టెరిలైజేషన్ కి వెళ్ళమంటే , ...ఆఫీసులో వర్క్ ఎక్కువగాఉంది...వీలు చూసుకు వెళ్తా ...అంటూ దాటేస్తు న్నాడంటూ వకుళ ఫోన్ చేసింది ... వికాస్ కూడా అంతేనమ్మా!...అన్నాను...అన్నిటికీ మంచిదని బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ మానలేదిద్దరం...
...పోన్లల్లో మాట్లాడుకుంటూనే ఉన్నాం, నేనూ వకుళా...
అవునూ... ఆ ఎక్సర్సైజులు మొదలెట్టావా!?...’ అని అడిగిందది ఓరోజున...
...ఏవీ?... అన్నాను... ‘... అవేనే...దా...ని...బిగువులు పెంచేవీ!... సుజాతక్కకి కూడా చెప్పాం!...’ అందది...
...కీగెల్ ఎక్సర్సైజులా!?...మర్చిపోయా సుమా... వెంటనే మొదలెడదాం... ఫలితం కనిపించాలంటే కనీసం ఓ నెల పడుతుంది , గుర్తుంచుకో ... అన్నాను...
‘... ఏమే!...మొదలైందా!?...’ అంటూ ఫోన్ చేసిందది , ఓ మూడు వారాల తరవాత...
...ఓహో!... మొదలెట్టారా!...అందుకేనన్నమాట ఈ ఉత్సాహం!... ఇంతకీ ఎప్పుడేంటీ... అంటూ కూపీ లాగాను
‘...ఉత్సాహమా!...పాడా!!... ఎందుకో మునపటి ఆసక్తి కనిపించలేదమ్మా మధులో!... మొన్నరాత్రి , పిల్లాడ్ని ఉయ్యాల్లో పడుక్కోబెట్టి ,మెల్లిగా పక్కన చేరితే... ఏదో... మొక్కుబడిగా కానిచ్చాడు...కొత్త పిల్లని పట్టావేంటీ!...అందుకే ఓపిక లేదనుకుంటా!... అన్నానమ్మా ఒళ్ళు మండి ...ఛ... అదేంలేదు , నీకు ఇంకొన్ని నెలలు రెస్ట్ ఉండడం మంచిది ...అంటూ ఏవో కబుర్లు చెప్పి తప్పించుకున్నాడు... అంచేత నీ సంగతెలా ఉందో తెలుసు కుందామనీ!...’ అందది , కాస్త చిన్నబుచ్చుకున్న స్వరంలో..
... నాకది కూడా లేకపోవడంతో నా గుండెల్లోనూ గుబులు మొదలైంది...దాంతో మౌనంగా ఉండిపోయాను...
‘...నేనిక్కడ భయంతో ఛస్తూంటే మాట్లాడవేమే?...’ అన్న వకుళ గద్దింపుతో కోలుకుని ...ముందు డెలివరీలప్పుడు వికాస్ ఆగడాలు గుర్తొచ్చాయమ్మా!...అన్నాను...
‘ ...అవేంటో చెప్పచ్చుగా!...’అంటూ దెప్పింది వకుళ
...పెద్దాడికి ఇరవైయొక్కరోజున నామకరణం చేశాంలే...ఆ రాత్రే పక్కలోకొచ్చేస్తానని ఒకటే మారాం...మూడో నెల ఒచ్చేదాకా ఆగాలని ఒప్పించి బైటకి పంపించేసరికి తలప్రాణం తోకకొచ్చింది ...మా అత్తగారూ ,అమ్మా నవ్వుకుంటూంటే తలకొట్టేసినట్లనిపించింది... ఇక చిన్నాడు పుట్టినపుడు ...డాక్టర్ ని కనుక్కున్నానంటూ నలభైయొక్కోరోజునే మొదలెట్టేశాడు...అలాంటి మనిషి...మూడునెలలు దాటి మరో మూడు వారాలైనా దరికి రావటంలేదంటే...భయంగా ఉందే వకూ!...మరో మగాడికి పిల్లని కన్నందుకా!?...అన్న ఊహ మెదిలేసరికి మనస్సు వికలమైపోతూందనుకో!...అన్నాను...
‘...ధైర్యం చెప్తావని నీకు పోన్ చేస్తే ఇలా దిగలాగుతావేంటే తల్లీ?...నేనూ అంతేగా!...’ అని వాపోయింది వకుళ...
...ఇది చెప్పు , రాహుల్ని చూస్తున్నాడా మధూ?...అన్నాను ...ఒక ఆలోచన బుఱ్ఱలో మెదలడంతో...
‘...చూడడమా!...తీరిక దొరికినప్పుడల్లా పిల్లలతో సమానంగావాడితో గడపడం...ఆ పైన మాటా మంతీ లేకుండా పడుక్కోడం... అంతే ...మరి వికాస్ సంగతేంటీ!?...’ అంది వకుళ
...తనూ అంతే!...ఇంట్లో ఉంటే పసిదాని తోనూ , కొడుకులతోనూ ఆడుకుని నిద్దరౌతున్నాడు తప్ప , నా పక్కకి చేరటం లేదు...నా కూతుర్ని చేరదీస్తున్నాడని సంతోషించాలో , నాకు దూరంగా ఉంటున్నాడని విచారించాలో అర్థం కాని పరిస్థితి... అన్నాను...
...మళ్ళీ మా మధ్య మౌనం...
...నువ్వు నిలదీస్తే మధు ఏమన్నాడూ?!...అన్నాను...
‘... ఏముందీ!...ఛ... అటువంటిదేమీ లేదు వకూ...నిజం...ఆఫీసులో పని బాగా ఎక్కువైపోయింది... అని ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయాడు ...ఏంటీ! ఆలోచిస్తున్నావ్?... అంటే , ...ఇక మానేద్దామనిపిస్తూంది వకూ... అటువంటి పనులు...నువ్వేమంటావ్!?... అన్నాడే!...నేను నోరు తెరిచేలోగా సెల్ మోగింది...మాట్లాడుతూ బైటికెళ్ళిపోయాడు...పొద్దున్నే ఏదో కాంపు... రేపు సాయంత్రానికొస్తాడు...’ అంది వకుళ...
...నిజం గా అన్నాడా!?... అన్నాను...
‘...అబధ్ధాలు చెప్తాననుకున్నావా!?...’ అంటూ కస్సు మంది వకుళ...
...ఆశ్చర్యంగా ఉందే!...వికాస్ కూడా ఇలాగే అన్నాడు... అన్నాను...
‘...వివరంగా చెప్పి చావు!...’ అందది...
...చెప్తా!...నిన్న రాత్రి తన కళ్ళబడేట్టుగా బుడిబుడి దీర్ఘాలు తీస్తూంటే ...ఏవైంది సంధ్యా!... అంటూ పక్కకి చేరి... ఓదార్చడం మొదలెట్టాడు ... వీలు చూసుకుని తనని అల్లుకుపోయాను... అతి సున్నితంగా ఓ మూడు - నాల్గు నిముషాల్లో ముగించేశాడు... ఆఫీసులో...బాగా అ...లి...సి...పోయినట్లున్నావ్!!... అన్నానమ్మా ...
... అవును... అంటూ బట్టలు సర్దుకుంటూన్నవాడే!... నా గొంతులో వెటకారం గుర్తు పట్టినట్లున్నాడు... ఇవాళ నువ్వనుకుంటూన్నదేదీ లేదు సంధ్యా! ... అంటూ మళ్ళీ పక్కకి చేరి ... ఓ మాట చెప్పనా! ... అయిందేదో అయిపోయింది గానీ...ఇక ముందు మానేద్దామా?... అన్నాడే , నా కుడి చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని వేళ్ళు లెక్కెడుతూ!...నువ్వు ప్రోత్సహిస్తేనేగా ఇవన్నీ జరుగుత!...నాకెప్పుడూ ఇష్టం లేదు!...అన్నానే ...
‘...నమ్మాడా!?...’ అంటూ నవ్వింది వకుళ ...అంటే నీ ఉద్దేశ్యం?...అన్నాను ఘాటుగా
‘...ఓహో!... ఇవన్నీ...ఎలా మొదలయ్యాయో గుర్తు చెయ్యాలేంటీ!?...’ అని జవాబిచ్చింది వకుళ , ఏమాత్రం తగ్గకుండా...
...కాసేపు మాట్లాడకుండా ఉండిపోయాను , జరిగినవన్నీ నెమరేసుకుంటూ...
...దాంతో.... ‘...ఏమ్మా!...కోపమొచ్చిందా?...’ అంటూ మెత్తగా మాటలతో దువ్వింది వకుళ .
...అన్నీ తెలిసీ , నువ్వు మగాళ్లని సమర్థిస్తే రాదూ!?... అన్నాను , గొంతు పూడుకుపోతూంటే...
‘... ఛ...ఊరుకోవే!...ఎగతాళికన్నానూ!... ఆ...కోరిక... మనకీ , మగాళ్లకీ సమానమే అయినా , ఫలితం మనమీద పడడంతోనే ఇబ్బంది ’... అంటూ సర్దుకుందది ...

 ..సర్లే!...ఈ డెలివరీ తరవాత నాలో ఆకర్షణ తగ్గిందంటావా?...అన్నాను కాస్త కోలుకుని...
‘...ఎహే!...అదేం లేదు నాకేసూ అంతేగా...’ అందది...
...నీకేమమ్మా!...అందగత్తెవి...నాలో ఏముంది... ఉత్తి ఆకర్షణ తప్ప! అదీ సడిలిందేమో!... అందుకోసమా ఈ మాటలన్నీ!...అనిపిస్తూందే!... అంటూ నా బాధని వెళ్లగక్కాను
...తేల్చుకుందాం!...రేపు పిల్లల్ని స్కూలుకి పంపించి , పసిదాన్ని ఆయాకి అప్పగించి మన బొటిక్ కి వచ్చేసీ...’ అంది వకుళ...
....ఎందుకూ?... అన్నాను
‘...తెలీనట్లు నాటకాలాడకు...మరో వారం రోజుల్లో మన లీవ్ అయిపోతూందికదా!...కొత్త బ్రాసియర్లూ , బ్లౌజులూ కొనుక్కుందాం...సైజులూ , ఆకర్షణ పవరూ ఎలా ఉన్నాయో చెక్ చేయించుకోవచ్చు...’ అందది కొంటెగా...
...ఒక్క సారి మొహంలోకి రక్తం ఎగజిమ్మింది... పాత ...అ...ను...భ...వం... గుర్తు రావడంతో...
‘...ఏమే...మాట్లాడవ్!?...’ అని రెట్టించింది వకుళ...
...అలాగే...వస్తాలే తల్లీ...పిల్లది ఏడుస్తూంది... ఫీడింగ్ టైం అయినట్లుంది... అంటూ ఫోను పెట్టేశాను...
...అనుకున్నట్లుగానే మర్నాడు పదకొండింటికల్లా చేరాం బొటిక్...కిషన్ గాడొక్కడే ఉన్నాడు కౌంటర్ మీద... ‘...గుడ్ మార్నింగ్ మేమ్స్ ...’ అన్నాడు... ఏంకావాలీ!?... అన్నట్లుగా మొహం పెట్టి...
‘...మీ మేడం లేదా?...’ అంది వకుళ... ‘ పన్నెండింటికి వసామన్నారు...’ అని వాడి సమాధానం
...పోనీ , బ్రాసియర్లు కొనుక్కుని వెళ్ళిపోదామేంటీ!... అని నేనంటూంటే ...‘... మన ...వా...టి...మీదే ఉందే వాడి చూపు...’ అంటూ వకుళ మోచేత్తో పొడిచింది... మెల్లగా చూశాను... నిజమే!...నా ఎ...త్తు...ల్నీ... , వకుళ ఎత్తుల్నీ తీక్షణంగా చూసేస్తూ , పాత బిల్ బుక్ లో ఏదో చూస్తున్నాడు వాడు...
మొహం మటమటలాడిస్తూ నేను చున్నీ సర్దుకుంటూంటే ... ‘...మెజర్మెంట్స్ మారినట్లున్నాయి మేమ్స్...చెక్ చెయ్యాలి...’ అన్నాడు వాడు ప్రొఫెషనల్ గా...
...ఓకే... ఆ ముందరి కేబినేనా!?... అంటూంటే నాబుగ్గల్లో రక్తం నిండింది , జరగబోయేది తలుచుకుని...
‘... మేనేజర్ గారికి మీరొచ్చారని ఫోన్ చేస్తా ...వెయిట్ చేస్తారా!?...అన్నాడు వాడు...
...సరే... అని కబుర్లు చెప్పుకుంటూ కూర్చున్నాం...సంభాషణ మా మనసుల్ని దొలిచేస్తూన్న విషయం మీదికే తిరిగింది కాసేపట్లో.... ...మనం తలుచుకుంటే మగాళ్లని ముగ్గులోకి లాగడమెంతసేపూ!...అంది వకుళ...నాకు ధైర్యం చెప్తూ....ఇంతలో కౌంటర్ మీద టెలిఫోను మోగింది...‘... ముందు వీడిమీద ట్రై చేద్దామేంటీ!...’ అందది ... బెరుకుగా మావైపు వస్తూన్న కిషన్ గాడిని చిలిపిగా చూస్తూ... ...ఛ...ఊరుకోవే!...అప్రదిష్ట... అన్నాను కంగారుగా...
...కొయ్యకమ్మా!... నీ మనస్సులో అదే కోరిక మెదలటం లేదూ!...’ అందది...
...నేను సమాధానం చెప్పేలోపలే ‘...సారీ మేమ్స్... మా మేడం సాయంత్రమే వస్తారట...!... ’ అంటూ నీళ్లునమిలాడు వాడు దగ్గరకొచ్చి...
...ఒహ్!... మళ్ళీ రావాలా!... అని గొణిగాను సన్నగా...
...‘...ఎందుకూ?...మేడం ఉన్నా మెజర్మెంట్సు తీసుకునేది నువ్వేగా!...ఇప్పుడే కానిచ్చేయ్...మళ్ళీ రావడం కష్టం...’ అంది వకుళ...
......‘...బొటిక్ లో లేడీ స్టాఫ్ లేనప్పుడు కస్టమర్స్ మెజర్మెంట్స్ తీసుకోవద్దని మేడం ఆంక్ష...’ అన్నాడు వాడు మొహమాటంగా
‘... నో ప్రాబ్లం!... మా ఇద్దరి మెజర్మెంట్సూ ఒకసారే తీసుకో!!...రావే...’ అంటూ నా చెయ్యట్టుకుని లేవదీసి , ఎదురుగా ఉన్న మెజర్మెంట్ రూం వైపు చకచకా నడిచింది వకుళ...
‘... సరే...బుక్ తీసుకొస్తా మేమ్స్ !...’ అంటూ కౌంటర్ వైపు వెళ్ళాడు కిషన్...
...రూం లోకి చేరగానే ...‘...ఊ...విప్పీవే!...’ అంటూ కమీజ్ ని పైకెత్తబోయింది వకుళ...
...ఆగు తల్లీ!... వాడ్ని రానీ!...అన్నాను , దాన్ని ఆపుతూ... ‘...వాడి చేత విప్పించుకుందామనా!?...’ అని వెక్కిరించిందది...
...నేను ...ఛ!... అంటూంటే కిషన్ లోపలికొచ్చి నిలబడ్డాడు...ఇంకా రెడీ కాలేదా!?... అన్నట్లుగా చూస్తూ...
...కానీ... అంటూ చున్నీ పక్కనెట్టి, కమీజ్ విప్పేసింది వకుళ... మొహమాటపడుతూనే , నేనూ అదేపని చేశాను... వాడు మా ఇద్దరి స్థనాల్నీ మార్చి మార్చి చూస్తూంటే సిగ్గుగా కను రెప్పలు వాల్చుకున్నాను...
... వకుళ కిసుక్కున నవ్వి , కిషన్ ని తనవైపు రమ్మన్నట్లుగా కళ్ళార్పి, అలవోకగా చను మొనలు పైకి లాక్కుని చేతులు పైకెత్తిందది..
...రెగ్యులర్ ఫీడింగు తో ...బా...గా... ఉబ్బాయవి... వాడి కళ్ళల్లో ఓ అరక్షణం మెరిసిన మెరుపు చూసి ...కొరి...కేయడు ...కదా!... ...అనిపించింది గానీ...ఆ...పనేం చెయ్యకుండా చకచకా కొలతలు తీసుకుంటూ నోట్ చేసుకు పోతున్నాడు కిషన్...
...కాసేపట్లో పని పూర్తి చేసి నా వైపు తిరిగి , నా స్థనాల్ని పరీక్షగా చూస్తూంటే ...సిగ్గుతో చనుమొనలకి అరచేతులడ్డెట్టుకున్నాను...
.‘..మేడం...’ అన్నాడు కిషన్... సిగ్గుగా మొహం పక్కకి తిప్పి చేతులు పైకెత్తాను...వాడు దగ్గరగా వచ్చి, వీపు వెనకనుంచి , రొమ్ముల్నీ, పై మొనల్నీ లైట్ గా ఒత్తుతూ , టేప్ పాస్ చేసి వాటి మధ్య గుర్తుగా బొటకన వేలెట్టి కొలత రాసుకుంటూంటే ... స్థనాలు బరువెక్కాయి...
...వా...టి... మధ్యనుంచి టేపు మెటల్ కొన జొనిపి చుట్టుకొలత తీసుకుంటూంటే ...అ...వి... కొద్దిగా ప్రెస్ అయ్యాయేమో!...చి...వ్వు ...న వాడి మొహం మీదికి పాలు చిమ్మాయి...
..నేను ...సా...రీ... అంటూంటే ‘...నర్సింగ్ మదరా!...’ అన్నాడు వాడు , మొహం తుడుచుకుంటూ ... వాడి కళ్లల్లో మెదిలిన ...వాం...ఛ ... చూసి ... బెరుకుగా అరచేతుల్ని రొమ్ములకడ్డెట్తుకుంటూ ...ఊఁ!!...అని గొణిగాను ...
‘...సరే... విండోస్... ఏర్పాటు చేస్తాను...కానీ మరో మెజర్మెంటు తీసుకోవాలి...ఓకే కదా!...’ అంటూ నా అరచేతుల్ని పక్కలకి తప్పించి , చనుమచ్చల డయామీటర్లూ , చను మొనల పొడుగులూ కొలిచేస్తూంటే ఉగ్గబట్టుకోలేక చచ్చాను... వాడు కొలతలు పూర్తయినట్లుగా పుస్తకం మూసేస్తూంటే ...నేనూనూ... అంది వకుళ...
...ఓకే మేడం... అంటూ అతి జాగ్రత్తగా దాని కొలతలూ తీసుకుంటూంటే ...ఓరగా వాడి ట్రౌజర్ వైపు చూశాను...డేరా స్పష్టంగా కనిపిస్తూంది ...వకుళ వైపు చూశాను ...కొంటెనవ్వు ఎఱ్ఱటి పెదాల మీద మెరుస్తూంటే , థంబ్స్ అప్ చూపించిందది... ఛీ!... అన్నట్లుగా పెదాలు కదిపాను...చప్పుడు చెయ్యకుండా...
‘...కనీసం ఓ గంట పడుతుంది మేమ్స్... వెయిట్ చేస్తారా , లేకపోతే తరవాత ఎవర్నైనా పంపిస్తారా?... అన్నాడు వాడు , పక్కచూపులు చూస్తూ...
...ఓకే... అంటూ నా తరఫున కూడా పర్మిషనిచ్చేసి... బట్టలేసుకోవే... అంటూ వకుళ బ్రాసియర్ అందుకుంటూంటే ... కిషన్ గాడు విడిచిన బాణంలా టాయ్లెట్స్ వైపు పరిగెత్తడం చూసి కిసుక్కున నవ్వుకున్నాం...
... వాడు వెళ్ళడం ఆలస్యం...‘ ఆకర్షణ టెస్టు బ్రహ్మాండమైన సక్సెస్...వాడి కళ్లల్లో కసి చూశావా!?... ఒక్కళ్లమే ఒచ్చుంటే మీదడిపోయుండే వాడు...’ అందది...’ దాని పెద్దపెద్ద కళ్ళని చిత్రంగా మెరిపిస్తూ...
... మరే... అని గొణుగుతూ బట్టలేసుకుంటూంటే ఓ ఆలోచన మనస్సులోమెదిలింది... దాంతో కనురెప్పలు బరువుగా వాలిపోతూంటే ...
‘... అప్పుడే ... రెండో రౌండ్ కి సిధ్ధమవుతున్నదానిలా ...ఏంటా ఎక్స్ ప్రెషనూ!...’ అన్న వకుళ చురకతో ఆలోచనల్లోంచి బైటికొచ్చాను
‘...అయినా పిల్లదానికి ఫీడింగ్ ఇచ్చి రావుటే వచ్చేముందూ!?...’ అంటూ కూకలేసిందది...
...ఇచ్చే వచ్చానమ్మా...ఐనా ఏమైందో!... అన్నాను .... సర్లే!... అంటూ సోఫాలవైపు నడిచిందది
...సోఫాలో కూర్చుంటూ ‘...ఒక ఐడియా వచ్చిందే...అ...లా...చేస్తే... ఎ...లా...ఉంటుందీ!...’ అందది ...నా చెవిలో ఏదో గొణిగి , కన్ను గీటింది వకుళ...
...నేనెప్పుడో చేశానమ్మా ఆ పనీ!...అన్నాను సిగ్గుగా... ‘... పని చెయ్యలేదా!?...’ అందది కంగారుగా...
...ఈ మధ్య కాదులే!... పెద్దాడి రెండో పుట్టినరోజుకి ఓ రెండు నెలలముందు...ఆ తరవాతేగా , మళ్ళీ పీరియడ్సు మొదలౌత!...అన్నాను , మొహం ఎఱ్ఱబడుతూంటే
‘... మరింకేం!... ఇవాళ ట్రై చేసి చూద్దాం !!...’అందది ఉత్సాహంగా...
... ఆ...విషయమే మాట్లాడుతూంటే ... రెడీ మేడమ్స్ ...అంటూ కిషన్ పిలిచాడు... అప్పుడే గంటైందా!?... అనుకుంటూ కౌంటర్ దగ్గరకెళ్ళి... ఫాస్ట్ గా చేశేశావే!...అన్నాను మెచ్చికోలుగా...
... చెక్ చేస్తే... బ్లౌజులకే విండోస్ కనిపించాయి... అదేంటీ!?...అన్నాం
‘... ఇవేసుకుంటే వేరే బ్రాసియర్లు అవసరం లేదు మేమ్స్... మీకస్సలక్కరలేదు...’ అన్నాడు వాడు సిగ్గుపడుతూ...
...గర్వంగా నవ్వుకుంటూ బిల్లు పేజేసి బైట పడ్డాం...కార్లో కూర్చున్నతరవాత మరోసారి చెకి చేస్తే సపోర్ట్ వైర్స్ వేళ్లకి తగిలాయి ...
... అమ్మ వెధవా!...అనుకున్నాం...

 ..ట్రైచెయ్యడం మర్చి పోకు... రేపు ఫోన్ చేసి చెప్పాలి... అంది వకుళ ... నేను ఇంటిదగ్గర దిగుతూంటే....సరే!... అంటూ లోపలికి పరిగెత్తాను.
...మళ్ళీ పొద్దున్న పదింటికల్లా వకుళ ఫోన్ ‘...ఏమే!...ఏమైంది!?... అంటూ...
...ఏమ్మా!...ఎలా మొ...ద...లైందేంటీ!...అన్నాను... దాని గొంతులో కొట్టొచ్చినట్లు వినిపిస్తూన్న తృప్తిని గమనించి... ‘...ఆహా!...బ్రహ్మాండం... నువ్వుచెప్పిన...ప...ని... నాకు ... మొదటిసారేమో!...చాలా ఎగ్జైటింగ్ గా అనిపించిందే... తొమ్మిదింటికల్లా రోహిత్ నీ , దివ్యనీ నిద్రపుచ్చి , తెల్ల చీర , సింగారించి రాహుల్ ని ఆడిస్తూ హాల్లో కూర్చున్నాను... కాసేపట్లో వచ్చాడు మధు...కొత్తబ్లౌజులో ...అ...వి...కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నా యేమో...నన్ను చూడగానే సన్నగా విజిలేసి , పసి వాడ్ని ఎత్తుకునే మిషతో ...వా...ట్ని... ముట్టుకోడానికి ట్రైచేశాడే...
...కావాల్నే కాస్త వెనక్కి జరిగి పిల్లాడ్ని అందించాను...కాసేపు వాడితో ఆడుకుని స్నానానికి వెళ్ళాడు ... తను భోజనం ముగించి గదిలోకొచ్చే సమయానికి నువ్వు చెప్పినట్లుగానే రాహుల్ని అడ్డం వేసుకుని కూర్చున్నాను...తను దగ్గరకొస్తూంటే పసివాడ్ని మరో పక్కకి తిప్పి బ్లౌజ్ విండో ని తెరిచేసరికి వెల్క్రోవ్ ..ప...ర్రు... మంటూ శబ్దం...
... ఏంటదీ?... అంటూ మధు నా దగ్గరకొస్తూంటే ...ఛ... అవతలికి పో!... అంటూ మరో వైపు తిరిగి , పని పూర్తి పూర్తి చేసి , పిల్లాడ్ని ఉయ్యాల్లో పడుకోబెడుతూంటే ,వెనకనుంచి నడుం చుట్టేసి... నడుం కొలతలు మారలేదుకానీ... ఇ...వే... పెద్దవైనట్లున్నాయి వకూ...అంటూ వా...టి..ని ...మె...త్త...గానే ఒత్తాడమ్మా... అంతే ... సిగ్గుమాలిన చప్పుడు చేసుకుంటూ మళ్ళీ విడిపోయాయి... పాడు వెల్క్రోవ్ విండోలు...
...ఏంటా చప్పుడూ!?... అంటూ నన్ను అమాంతం వెనక్కి తిప్పేసి పవిట దిగలాగేశాడే!...ఇంకేముందీ!... చను మచ్చలతో సహా రెండు మొనలూ బైట పడ్డాయి
...సిగ్గుగా అరచేతుల్తో కప్పుకున్నానమ్మా! అమాంతం నన్ను మంచం మీదికి మోసుకుపోయి ఢబాల్న మీదడబోయిన వాడే!...ఇంతలో రాహుల్ గాడు ...కుఁయ్యి ... మనడంతో తెలివొచ్చినట్లుంది...సున్నితంగా నా అర చేతుల్ని పక్కకి తప్పించి... బలే ఉంది వకూ, ఈ బ్లౌజూ!... అంటూ ఓ...దా...న్ని...పెదాలతో అందుకున్నాడే!...
...ఓ నాలుగు చుక్కలు నోట్లోకెళ్ళాయేమో!... ...ఒహ్!...పిల్లాడి ఫీడ్!...సారీ వకూ!!... అంటూ లేచిపోబోయాడు... పర్లేదులే వాడి ఆకలి తీరింది , నీదీ తీర్చుకో! అంటూ తన తలని దగ్గరకొత్తుకున్నానే... చెరో వైపూ ఓ రెండు గుటకలేసి... నాదా?...నీదా!?... అన్నాడే కొంటెగా నవ్వుతూ... ఇద్దరిదీ అనుకో!... అంటూ అల్లుకుపోయా...మహాఁ సున్నితంగా ఓ ఇరవై నిముషాలపైగా...చే...శా...డు...మా ఆయన ఒంటిమీది జుత్తు కితకితలెట్టకపోయుంటే ...మీ ఆయనే... అనుకునేదాన్ని...’ అందది మత్తుగా...
...బైటపడిందిగా నీ కుక్క బుధ్ధీ!... అన్నాను వెక్కిరింపుగా
కాసేపట్లోమా ఆయన కుక్కబుధ్ధీ బైటపడిందిలేమ్మా!... ’ అంది వకుళ...
ఒళ్ళు జివ్వు మంది...నన్ను మర్చిపోలేకుండా ఉన్నాడా మధూ!...అన్న ఊహ మనస్సులో మెదలడంతో... ....అదేంటే!... అన్నాను పైకి ...
‘...అదీ చెప్తాగా!... ముందు మీ సంగతి చెప్పూ!...’ అంటూ చిలిపిగా నవ్వింది వకుళ...

 .‘...నేనూ నీలాగే సింగారించానులేమ్మా! తను పట్నాకెళ్లొచ్చాడులే!...ఫ్లైట్ లేటైంది , పదిన్నర దాటిపోయింది వచ్చేసరికి ...ఏదో తిన్నానులే భోజనం వద్దు ...పాలు పట్రా... స్నానం చేసి పడుక్కుంటా!...అంటూ బాత్రూంలో దూరాడు... గబగబా కోల్డ్ మిల్క్ షేక్ చేసి పట్టుకొచ్చాను , తను బైటికొచ్చేలోగా ... రెండు గుక్కల్లో గ్లాసు ఖాళీ చేసి పడుకుండిపోయాడమ్మా!...అలిసిపోయినట్లున్నాడు...మరో రోజు చూద్దామని నేనూ పిల్లదాన్ని దగ్గరకి తీసుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను...’ అంటూ నేను చెప్తూంటే
‘... మరి...గోరు వెచ్చటి పాలు... పట్టలేదా!?...’ అంది వకుళ , ఆదుర్దాగా...
...పట్టాల్సొచ్చిందిలే...మరో రెండు గంటల తరవాత...అని ఆగిపోయాను... జరిగింది తలుచుకునేసరికి సిగ్గు ముసురుకొస్తూంటే...
‘...తరవాత తీరిగ్గా సిగ్గుపడుదుగాన్లే!...ముందు విషయం చెప్పు...’ అంటూ దెప్పిందది , నా మాటెందుకాగిపోయిందో గ్రహించి...
...చెప్తున్నాగా!...టైమెంతైందో తెలీదుగానీ రొమ్ములు బరువెక్కడంతో సగం మెలుకువొచ్చింది...అలాగే పిల్లదాన్ని దగ్గరికితీసుకుని ఫీడ్ చెయ్యడం మొదలెట్టాను...కాసేపు తాగినట్లే తాగి మొహం తిప్పేసిందది...మరోరెండుసార్లు ప్రయత్నించాను ...మళ్ళీ అదే తంతు...ఓ మొనని బలవంతంగా దాని నోట్లో కూరితే ఏడుపు లంకించుకుందా పిల్లరాక్షసి...మరో మార్గం లేక ,దాన్ని ఉయ్యాల్లో పడుక్కోబెట్టి నిద్రపుచ్చానేగానీ రొమ్ముల బరువు తగ్గకపోవడంతో నిద్దర పట్టదే!...
...ఏంచేయాలిరా భగవంతుడా!... అనుకుంటూంటే , నిద్దర్లోనే వికాస్ నా వైపు తిరిగాడు ...తన పెదాలెందుకో విడివడున్నాయి...ఏమైతే అయిందని ఎడమ నిపిల్ ని తననోట్లోకి జొనిపానే... ఓ రెండు గుటకలేసి తలతిప్పుకున్నాడు... ఆ సైడు కాస్త బరువు తగ్గడంతో ఇదేబాగుందని , తన మొహాన్ని మళ్ళీ నా వైపు తిప్పుకుని కుడిదాన్ని కూడా తననోట్లోకి జొనిపాను...మరో గుటకేసింతరవాత తనకి మెలుకువొచ్చిందోలేదో తెలీదుగానీ నా గుబ్బల్ని కుదుళ్ళదగ్గర్నుంచీ పిసికేస్తూ మీదెక్కిపోయి...కసు...క్కున దిగేశాడే తల్లీ!...అంటూ ఆగాను , గుక్క తిప్పుకోడానికి...
...‘...ముందే చీర పైకెత్తుకుని రెడీగా ఉన్నావన్నమాట!...’... అంది వకుళ , వెక్కిరింపుగా...
...ఛ!...అదేంకాదమ్మా!...అటూ, ఇటూ దొర్లడంలో ఏమైనా పైకెళ్ళిందేమో!...అన్నాను సిగ్గుపడిపోతూ...
...‘...నాకుతెలీదూ నీ సంగతీ!... సర్లే కానీ!...’ అందది అసహనంగా
...ఏముందీ!...ఆ ...చొరబాటు...కి నేను...మొఱ్ఱో... మంటూండగానే , వా...ట్లో... మిగిలున్న స్టాకు జివ్వుమని తన మొహం మీదికి చిమ్మిందేమో!... తెలివొచ్చినట్లుంది వికాస్ కి...సారీ సంధ్యా!... అంటూ వెంటనే దిగిపోబోయాడు...
... అసంకల్పితంగా నా కాళ్ళూ , చేతులూ తనని చుట్టేశాయి ...ఆ అర చీకట్లో కూడా తన మొహంలో మెరిసిన కొంటె ఫీలింగు చూసేసరికి సిగ్గు ముంచుకొచ్చి , ...ఏంటా మొరటుతనం!... అంటూ తన గుండెల్లో మొహం దూర్చేశానమ్మా!...
...సరే!...అంటూ తన దా...న్ని...సున్నితంగా బైటికి లాగి...చా...లా... మెల్లగా... దింపడం మొదలెట్టాడు...ఓ అరనిముషం దాటినా , గుళ్ళు రెమ్మలకి తగలవే!... నాకు పిచ్చెక్కిపోయింది!...నడుం పైకెత్తాలనిపిస్తూన్నా అతికష్టం మీద కంట్రోల్ చేసుకున్నాను...
...డెలివరీ తరవాత ఆడాళ్ళందరూ లూజౌతారంటారు ... నువ్వింత బి...ర్రు...గా అయిపోయావేంటి సంధ్యా!... అన్నాడే వికాస్ , కొద్దిగా వెనక్కి లాగి ,మళ్ళీ దింపుతూ...
...గర్వంగా ఊఁ కొట్టి...ఎందాకా వచ్చాడో చూద్దామని , మెల్లిగా ఎడం చేతి వేళ్ళతో తన వృషణాలకి తగిలించి , ఆ పైన వాటిని తన కాండం దగ్గర మొదలెట్టి నా రెమ్మల దాకా జార్చి , మళ్ళీ గుళ్లవరకూ నిమిరానమ్మా!... అంతే!... బలుపు రెట్టింపైపోయింది...
...పిచ్చిపని చేశాన్రా దేవుడా!...అనుకుంటూ నేను చేతిని వెనక్కి లాక్కోడం...నా ...లోతు...ల్లోంచి... లావా... పొంగడం... తన ...గు...న...పం... కొసదాకా దిగ...బడిపోడం... ఒక్కసారి జరిగిపోయాయి... ఇష్ష్!... అని తృప్తిగా మూలిగానే వకూ!...ఇకచూడు!...నా తొడల్ని పక్కలకి విరగదీసి గుంజి గుంజి దంచడం మొదలెట్టాడు...
...ఎంతసేపైనా ఆగడే!...ఏంటిదీ!...అన్నానే !...అలా వాయిస్తూనే ఉంటే!!... నాకు తెలీదూ అమ్మాయిగారి టేస్టూ!...అంటూ స్పీడు పెంచి లేపి... లేపి దున్నడం మొదలెట్టాడు... ఒళ్ళు హూనమైపోతూంటే ... మీ ఆయన ...వా...యిం...పు ...గుర్తుకొచ్చిందే!... తనపేరెక్కడ పలవరిస్తానో! ...అని భయపడి , కాసేపు కొంగు నోట్లోకుక్కుకుని కంట్రోల్ చేసుకున్నతరవాత , తన చెవి దగ్గర నోరెట్టి ... ఆ...పు... వికాస్... ఇక నా వల్ల కాదు... అంటూ గొణిగాను...
...ఊఁ... అంటూ ముక్కి... ఇంకాసేపు దున్ని , కడవలకొద్దీ కుమ్మరించాడమ్మా!... ఒళ్ళు పులిసిపోయిందనుకో!...మరో మాటలేకుండా బరువుగా ఊపిరిపీలుస్తూ ఉండిపోయాను...మళ్ళీ నన్ను దగ్గరకి లాక్కుంటూంటే ...మళ్ళీ...నా!... ఒద్దూ!!... అంటూ తనకి అతుక్కుపోయానే! ...అలాగే!.. అని...కౌగిలి కాస్త సడలించి...మెత్తగా నా వీపూ , పిరుదులూ , తొడలూ నిమురుతూ అలాగే నిద్దర్లోకి జారుకున్నాడే....చాలాకాలం తరవాత ప్రశాంతంగా నిద్దరట్టింది వకూ!... అన్నాను తృప్తిగా...
...‘...ఎందుకు పట్టదూ!...’ అంటూ ఓ వెటకారపు దీర్ఘం తీసి ‘...అంతేనా!...’ అందది నిష్టూరంగా...
...దాని గొంతులో నిరుత్సాహాన్ని గమనించి .... ఇంకా పూర్తి కాలే...కాసేపాగూ!...అంటూ కంటిన్యూ చేశాను ,లోలోపలే నవ్వుకుంటూ...
...పసిదాని ఏడుపుతో నాకు మెలుకువొచ్చి కళ్ళు తెరిచేసరికి ఇంకా వెలుగు రాలేదు కానీ గదిలో లైట్ వెలుగుతూంది . ఏంటా అని చూస్తే , సునీ డైపర్ మారుస్తున్నాడు వికాస్...నే లేవబోతూంటే ...అయిపోయిందిలే! అంటూ దాన్ని నాకందించి బాత్రూంలోకెళ్ళాడు...పిల్లని ఒళ్ళో సర్దుకుని ఫీడ్ చెయ్యడం మొదలెట్టాను...అది ఇంకా...వెతు...క్కుంటూంటే, మరో పక్కకి మార్చుకుంటూ వెల్క్రోవ్ విండోని లాగానే!
...ప...ర్ర్...మంటూ అదీ , కిఱ్ఱు మంటూ బాత్రూం తలుపూ , ఒకేసారి తెరుచు కున్నాయి... చప్పుడు విని , ఆశ్చర్యంగా నా దగ్గరకొస్తూన్న వికాస్ కళ్లల్లో మెరుపు చూసి...ఛీ!...అవతలికి పో!... అంటూ పిల్లదాని తలమీద పైట కప్పాను...మళ్ళీ బాత్రూంలోకి దూరాడు ...తలుపు సందులోంచి చూస్తున్నాడేమో!...నేను పిల్లని ఉయ్యాల్లో పడుక్కోబెడుతూంటే , వెనకనుంచొచ్చి , నడుం చుట్టేసి , అదాట్న చేతుల్లో కెత్తేసు కున్నాడే!...
... ఛీ!...ఏంటిదీ!... అంటూ నేను గిలగిల్లాడుతూన్నా లెక్కచెయ్యకుండా మంచం మీద పడుక్కోబెట్టేసి, పైట కిందికి దిగ లాగాగి , రొమ్ముల వైపు తీక్షణంగా చూడ్డంమొదలెట్టాడే!... ఏంటా పాడు చూపూ!...అంటూ చేతుల్తో కప్పుకోబోయాను...చటుక్కున నా రెండు చేతులూ పట్టేసుకుని , మళ్ళీ పరిశీలన మొదలెట్టాడు...ఇంతలో కనిపించిందేమో విండో!...చటుక్కున ముందుకి వంగి , మునిపంటితో కొద్దిగా పైకి లేచిన వెల్క్రోవ్ ముక్కనట్టుకుని లాగాడు... పర్రు...మంటూ దిక్కుమాలిన చప్పుడు చేసుకుంటూ అది విడిపోడం, చనుమొన బైటికి పొడుచుకు రావడం ...ఒకే సారి జరిగిపోయాయే వకూ!...అంటూ ఊపిరి తిప్పుకోడానికి ఆగాను...
...‘...ఊఁ...కానీ!...’ అందది అసహనంగా...... ఏముందీ!...మీదెక్కిపోతూంటే ...ఎలాగూ తప్పదుకదా...అని తొడలిప్పుకున్నానే... వాటిమధ్య కప్పలా సెటిలైపోయి , రెండో విండో కూడా వెతికిపట్టుకుని, దాన్నీ పెదాలతో ఊడలాగి , రెండు మొనల్నీ వంతులవారీగా కొన నాలుకతో కెలకడం మొదలెట్టాడే! ...ఇంకేముందీ! ...అ...వి...టక్కున నిలబడి పోయాయి...

 ...‘...బాగా సాగాయి...లావూ అయ్యాయి...’ అన్నాడు...వాటిని రెప్పార్పకుండా చూస్తూ....సిగ్గనిపించి చటుక్కున లోపలికి నొక్కుకుంటూంటే , ‘...నీ...వే...ఇలా ఐతే!...మరి... తనవెంత ...’ అంటూ వికాస్ మాట తేల్చేశాడే! ...ఎవరివీ!?... అని రెట్టించినా సమాధానం చెప్పకుండా
పుసుక్కున చొరబడిపోయాడే!...ఇక వాయింపే వాయింపు... అని చెప్తూంటే...
‘...ఇంకేమీ!...నీకు కావల్సిందదేగా!...తృప్తిగా పంగలిప్పుకుని ఎదురొత్తులిచ్చుంటావ్!...’ అంది వకుళ ...అది ఎదురుచూస్తూన్న మాట చెప్పనందుకు కాస్త టొంపుగా...
...తృప్తెక్కడా!?... అన్నాను కొంటెగా ...దాని బాధ అర్థమైనా ఇంకాసేపు ఆట పట్టిద్దామని...
...ఏవొచ్చిందీ!... అందది అక్కసుగా...
...ఎంత సేపూ బైట పడ్డ ...వా...ట్ని... నిర్విరామంగా చప్పరించడమే తప్ప, బ్లౌజ్ ఊడలాగడే!...ఇక ఓపలేక నేనే అడుగునుంచి ఓ రెండు గుక్స్ విప్పి, బ్లౌజ్ పైకెత్తేసుకుని తన మొహాన్ని ...వా...టి..కి అదిమేసుకున్నానమ్మా...మాంఛి వేడిమీదున్నారు అమ్మాయిగారు...అంటూ మరో పావుగంట పైగా వీరాంగం చేసి నా మీద సోలిపోయాడే...
...కాసేపు తన జుత్తులోకి వేళ్ళు జొనిపి , సుతారంగా నిమిరి , ఆపైన నెమ్మదిగా పక్కకి జరిగి బ్లౌజ్ కిందికి లాక్కుంటూంటే...
...‘...బలే ఉంది సంధ్యా ఈ బ్లౌజ్...ఎప్పుడు కొన్నావ్!?...’ అన్నాడే!... నిన్ననే! అన్నాను , హుక్స్ పెట్టుకుంటూ
‘... వకుళ కూడా కొనుక్కుందా!?...’ అని అడిగాడే!...అని ఆగాను , దాని రియాక్షన్ చూద్దామని...
‘... చెప్పూ!...పక్కన లేవుకానీ...తొడపాయసం పెట్టుండేదాన్ని!...’ అందది కోపంగా...
...దాని ఊసెందుకూ?... అన్నానే! చురచురలాడుతూ... ‘...అ...హాఁ... ఊరికే అడిగా!...’ అంటూ తప్పుకున్నాడమ్మా ... అంటూంటే ...
‘...ఆడ సైంధవుడివి!...తన మనస్సులో మాట బైటికి రానివ్వచ్చుగా!?...’ అందది గుఱ్ఱుగా!
...సైంధవి వి... అనచ్చుగా!?...ఇంతకీ నువ్వేం చేశావో చెప్పూ!...అంటూ చురకెట్టాను దానికి...
‘...తనూ అదే అడిగాడులే!...’ అందది... ఏదీ!?... అన్నాను ,ఆసక్తిగా
‘...పొద్దున్న మరో రౌండ్ అయింతరవాత ...బలే కన్వీనియంట్ గా ఉన్నాయివి...తనూ కొనుక్కుందా?...అన్నాడు నేను బ్లౌజ్ హుక్స్ పెట్టుకుంటూంటే...ఎవరూ?... అని ఎదురు ప్రశ్న వేశాను...ఇంకెవరూ?...సంధ్య , ఎలా ఉందో!?...తనని చూసి చాలారోజులైంది...డిన్నర్ కి పిలవరాదూ వాళ్లని ఓరోజూ...’ అన్నాడే ఎంతో ఆర్తిగా...
‘...ఎందుకో!?...’ అన్నానే కొంటెగా!... ఎందుకేంటీ! మన ఫామిలీలు కలిసి చాలారోజులైందికదా!...కబుర్లు చెప్పుకోవచ్చనీ!...’ అన్నాడే!... .... ఉత్తి కబుర్లకోసమేనా!?... అన్నానమ్మా?... కోరగా చూసి ,... అంతే!...అంటూ రుసరుస లాడుతూ స్నానానికి వెళ్లబోతూంటే... ...రాహుల్ గాడి బర్త్ డే కి పిలుద్దామా!... అన్నానే!సన్నగా నవ్వుతూ...చాటంతమొహం చేసుకుని థంబ్స్ అప్ చూపిస్తూ బాత్రూంలోకి దూరాడు... ఇపుడు చెప్పు...నీకన్నా నయమా కాదా!?...అని నిలదీసింది వకుళ...
...గొప్పపని చేశావులే! అన్నాను, ... అవకాశం పోయిందే!...అని మనసు బాధగా మూల్గుతూంటే...
‘...అడగ్గానే ఒప్పేసుకుంటే చులకనైపోముటమ్మా ఈ మగాళ్లకీ!...’ అంది వకుళ , నా గొంతులో నిరాశని గుర్తుపట్టి...
...నిజమే!... అంటూ ఒప్పుకున్నాను...
...డ్యూటీలో చేరాల్సిన టైం వచ్చింది...పాత కార్లు మాకొదిలేసి , ఆఫీసు కార్లల్లో లో వెళ్ళడం మొదలెట్టారు మగాళ్ళు...ఆర్డర్ చెసిన కొత్త కార్లు డెలివరీ అయ్యేదాకా... ఫుల్ టైమ్ ఆయాలని పెట్టుకుని , పసివాళ్ళని కాలేజీకి తీసుకెళ్లడం మొదలెట్టాం , నేనూ ,వకుళా ...దీపా మేడం మరో నెల లీవు పొడిగించింది...అదేంటీ?...ఆయా ఉందికదా!!... అని చూడ్డానికొచ్చిన ప్రొఫెసర్ తో అంటే ... ఇద్దరు పిల్లల్నీ ఫీడ్ చెయ్యడం కష్టమైపోతూంది తనకి... అన్నాడు , మొహం కాస్త గంటు పెట్టుకుని...
...ఆ మాట ఒకళ్ళకొకళ్ళం చెప్పుకుని నవ్వుకున్నాం...
...బాక్ లాగ్స్ కవర్ చేసుకోడానికి ఎక్స్ ట్రా క్లాసులు తీసుకుంటున్నాం , ఇద్దరం..దీనికి తోడు రోజువారీగా కొలీగ్స్ వచ్చి చూడడం , పసి వాళ్ళని ముద్దు చెయ్యడంతో నేనూ, వకుళా ఇంతకు ముందు లాగ విశ్రాంతిగా కబుర్లు చెప్పుకోడం వీలు పడటంలేదు... మరో రెండు నెలలు గడిచాయి... సెలవులు పెట్టకుండా కష్టపడ్డామేమో , కవర్ చెయ్యాల్సిన పోర్షన్స్ అదుపులోకొస్తున్నాయి... పసివాళ్లకి మాటా , ఆటా వస్తున్నాయి...దాంతో నా పిల్లలు చిట్టి చెల్లెలినీ , వకుళ పిల్లలు బుజ్జి తమ్ముడినీ క్షణం విదలటంలేదు... నా కొడుకులైతే ఎలాగో హోమ్ వర్కులూ , ఎగ్జామ్ ప్రిపరేషన్సూ చేసుకుని , గబగబా తిండి తినేసి మళ్ళీ చెల్లెలి పక్క చేరుతున్నారు... ...పిల్లలకి ఆయా అలవాటు కావడం తో నా దగ్గరకి రావడం తగ్గింది... ఆఖరుకి సునీ కూడా ఫీడింగ్ కి తప్ప నా దగ్గరకి రావటంలేదు...దాంతో తీరిక పెరిగింది...
...డిసెంబరు రెండో వారం ...దాంతో వికాస్ క్యాంపులమీద కాంపులు చేస్తున్నాడు...ఏంటిదీ!?... అంటే ...ఇయర్ ఎండ్ టార్గెట్స్ ... ’ అంటూ దువ్వాడు వికాస్...
...ప్రాణం ఉస్సురు మంటూంది , నిద్ర సరిగా పట్టక...
...ఓ శనివారం రాత్రి... చాలాసేపు పిల్లలతో గడిపి , సునీ ని ఫీడ్ చేసి పడుక్కున్నాను...ఉన్నట్లుండి తెల్లవారుఝామున మెలుకువొచ్చింది ...టైమ్ చూసుకుంటే ఐదు...ఒళ్లంతా చెమటతో తడిసిపోయుంది...బ్లౌజ్ మరీనూ!...సునీ డైపర్ మార్చి , ఫీడ్ చేస్తూ ఆలోచించాను, మెలుకువెందుకొచ్చిందా!?... అని...
...కాసేపట్లో గుర్తుకొచ్చింది,కారణం... సిగ్గుతో మనస్సు చిమిడిపోతూంటే ,బలవంతంగా కళ్ళు మూసుకున్నాను వికాస్ కి ఇచ్చిన మాటని తలుచుకుంటూ...

 ...పసిదాని కేరింతలతో మెలుకువొచ్చిందీసారి...నేను కళ్ళు తెరవడం చూసిందేమో, దూరంగా పారిపోబోయింది ... దీనికి కూడా లోకువై పోయాను... అనుకుంటూ దాన్ని దగ్గరకి లాక్కుని ఫీడ్ చేద్దామనుకుంటూంటే వెల్క్రోవ్ విండోస్ అప్పటికే విడిపోయున్నాయి...బైటికి పొడుచుకొచ్చిన నిపిల్స్ చివర పాల చుక్కలు... దీనికీ తెలిసిపోయింది , ఆకలి ఎలా తీర్చుకోవాలో!... అనుకుంటూ దాన్ని దగ్గరకి లాక్కుని మిగిలిన నాలుగు చుక్కలూ ఫీడ్ చేసి లేస్తూంటే ఆయా వచ్చింది గదిలోకి...సునీ ని దానికి అప్పగించి , కాలకృత్యాలు తీర్చుకుని , బ్రేక్ఫాస్ట్ ముగించి , తీరికగా కాఫీ తాగుతూంటే...
...మళ్ళీ తెల్లవారుఝాము ఙ్ఞాపకాలూ!...ఎంత మరుల్చుకుందామన్నా మనస్సు లొంగదే!... ఉండబట్టలేక వకుళకి ఫోన్ చేశాను.
...చాలా సేపు తరవాత ఫోనెత్తి , నీరసంగా ...హలో... అందది...
...ఏమ్మా!...జాగారమా!?...మధు వచ్చేశాడేంటీ!?... అన్నాను...
‘...జాగారమా?...పాడా!?...తను సోమవారం వస్తాడు...’ అంది వకుళ , చిరాగ్గా...
...అందుకా అంత చిరచిరలాడుతున్నావ్!...మరేంటో కారణం?... అన్నాను , దాన్ని ఇంకాస్త ఉడికిస్తూ...
‘...ఏవుందీ!...నీ కలల జాడ్యం నాకంటుకుంది...’ అందది , అదే మూడ్ లో...
...చెప్పచ్చుగా అదేంటో!!...అన్నాను కొంటెగా...
‘...పెట్టేయ్!...ఇప్పుడే లేస్తున్నాను ...’ అందది విసురుగా ... సరే!...అంటూ కట్ చెయ్యబోతూంటే ...‘... పన్లు చూసుకుని నేనే చేస్తాలేవే!...’ అందది కాస్త మూడ్ ని అదుపులోకి తెచ్చుకుంటూ...
... ఓ గంట తరవాత అదే ఫోన్ చేసింది ... ఏం చేస్తున్నావే!?...అంటూ... అలక తీరిందా అమ్మాయిగారికీ!?... అన్నాను నెమ్మదిగా...
‘...అలకా, పాడా!...రాత్రంతా ...తెరలు తెరలుగా కలలే కలలు...తెల్లారగట్ల నాలుగింటికి పూర్తిగా మెలుకువొచ్చేసింది...ఆ దిక్కుమాలిన వాటి వల్ల!... ఓ అరగంటైనా మళ్ళీ నిద్దరట్టి చావదే!... ఎలాగో ఐదింటికి కన్నంటింది...ఇందాకా నువ్వు ఫోన్ చేశావ్ చూడు... దానికి ఓ ఐదు నిముషాలముందు , కొద్దిగా తెలివొచ్చింది...అదీ ఎందుకనుకున్నావ్?...ఆయా తో సహా నలుగురూ ఇల్లెగిరిపోయేలా అరుస్తూంటే!...ఇంతలో నీ ఫోనూ!...అందర్నీ సర్దుకునేసరికి ఈ టైమ్ అయింది...’ అంటూ సంజాయషీ చెప్పుకుంది వకుళ ...
...పర్లేదులే!... ఇంతకీ ఆ కలేంటో చెప్పు ...అన్నాను...
‘...అవో ...పా...డు...కలలు తల్లీ!... ఆ పిల్లిగడ్డం వాడు... అదేనే వికాస్ జూనియర్... ఏంటీ వాడి పేరూ!?...’ అంది వకుళ ...
...వెంకట్...అన్నాను...
‘...ఆఁ...వాడే!...ఆ వెంకట్ గాడు...వాడొచ్చాడమ్మా నా కలలోకీ!...’ అంటూ సాగదీసింది వకుళ...
...వాడెందుకొచ్చాడూ!?...సరే!...వచ్చాడ్లే!... ఏం ...చే...శా...డేం...టీ!?....అన్నాను
‘...ఏమీ చె..య్య...లేదు గానీ , ... ఎక్స్ రే కళ్లతో ఒళ్లంతా తడిమేసినట్లూ...దగ్గరకొచ్చినట్లే వచ్చి , మరుక్షణం మాయమైపోయినట్లూ... కొంగు లాగబోయి మానేసినట్లూ...అలా అంచెలంచెలుగా...ఊరించి...ఊరించి చంపాడు...ఐనా నీ సరసుడు నా కలల్లోకి రావడమేంటీ!?...’ అని వాపోయింది వకుళ
...నా సరసులందరితో ...చే...యిం...చు...కో...వా...లని కదా నీ కోరికా!...వెంకట్ గాడొక్కడే మిగిలిపోయాడు... అంచేతేమో!? .... అన్నాను వెక్కిరింపుగా... ...‘...ఛ!... అటు...వంటి...వన్నీ మానేద్దామనికదా అనుకుంట!...’ అంది వకుళ...
...ఈ ఒ...క్క...సా...రీ... అయింతరవాత మానేద్దాం!... అనిపించిందేమో నీ మనస్సుకి... అన్నాను ...
‘...ఛ...పోవే!...అక్కడికి నీకా కోరిక లేనట్టూ! ’ అంటూ గోమూగా విసుక్కుని సంభాషణ ని మరో వైపు తిప్పిందది...కాసేపు తరవాత ఫోన్ పెట్టేస్తూంటే ... నా కల గురించి చెప్పడం మర్చిపోయానే!...అనిపించిందికానీ ... మళ్ళీ వస్తే చూద్దాంలే!... అనుకుని , ఇంటిపనిలో పడ్డాను...
...కానీ ఆ రాత్రి కూడా మళ్ళీ...అ...వే...కలలు...పిచ్చెక్కించేశాయి... ఎలాగో లేచి , పనులు ముగించుకుని కాలేజీలొ పడ్డాను... పొద్దున్న సెషన్ క్లాసులు ముగించేసరికి ఓపిక నశించింది... మధ్యాహ్నం సెషన్ లో స్టూడెంట్స్ ప్రాక్టికల్స్ రివైజ్ చేసుకుంటాం... అన్నారు... నెత్తిన పాలోశారు... అనుకుంటూ కుర్చీలో కూలబడిపోయాను...
వకుళ కి ఫోన్ చేద్దామని అనుకుంటూంటే అదే వచ్చింది‘...ఏమ్మా!...మళ్ళీ మొదలయ్యాయేంటీ కలలూ!... అంటూ...
...ఛ...ఏం లేదే!...అంటూ తప్పించుకోబోయాను...
...‘ చీకేసిన మామిడి టెంకలాంటి నీ మొహమే చెప్తూంది...ఫోజులు మానేసి విషయానికి రా!...’ అందది ,ధారాళంగా...
...ఇంత దారుణమైన కలెన్నడూ రాలేదే!...అన్నాను ఉపోద్ఘాతంగా... ఊఁ...అందది...
...నేనూ , వికాస్ చెయ్యీ, చెయ్యీ పట్టుకుని ఎక్కడికో వెళ్తున్నాం... ఇంతలో ఓ చిన్నసైజు గుంపు...మధ్యలో వెచ్చటి మంట... చాలా మందివి తెలిసిన మొహాలే... పలకరిస్తూ ,పలకరిస్తూనే నేనూ, వికాస్ దూరమైపోయాం... తనకోసం వెతుకుతూంటే ఎవర్నో తగిలి తూలిపడబోయి , చేతికి తగిలినదాన్ని పట్టుకోబోయాను...ఓ మగాడి దండ అది... అతడి చెయ్యి నా నడుంని చుట్టేసి నిలబెట్టాడు...పట్టు జారిపోతూంటే రెండో చెయ్యి కూడా ఉపయోగించాను...అతడు చిన్నగా నా వెన్నుపూసని , నిమిరి వెళ్ళిపోబోతూంటే కసిగా మళ్ళీ ప్రయత్నించాను...అప్పటికీ అంకదే!...అతగాడు సన్నగా నవ్వి , మెత్తగా నా పిరుదుల్ని పిసికి చీకట్లోకి మాయమయ్యాడే!...నేను బిత్తరపోయి దిక్కులు చూస్తూంటే ... అతగాడి దండ గానీ...మ...రో...టి... గానీ రెండు చేతుల్లోనూ పట్టవ్!!... అంది , పక్కనుంచి ఓ మత్తైన ఆడగొంతు... ఏంటో... ఆ...మ...రో...టీ!... అని రెట్టించానే పిచ్చిదానిలా!... అంత తెలీకుండానే ఇంతకాలం సంసారం చేశావేంటీ!?...అని వెక్కిరించిందా గొంతు!...
...ఛీ!... అనుకున్నాను...బుగ్గల్లోకి రక్తం ఎగ తన్నుతుంటే!...ఒళ్ళంతా వేడెక్కిపోవడంతో మెలుకువొచ్చేసిందే వకూ!...ఏంటమ్మా ఈ మనస్థితీ!...సజావుగా సంసారం చేసుకోనివ్వదా!?... అన్నాను బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ...
...‘...రోలొచ్చి మద్దెలతో మొర పెట్టుకుందట...ఏంటీ వాయింపూ!...అని...అలా ఉంది మనిద్దరి పరిస్థితీ!...మనస్సుని అదుపులో పెట్టుకోవాలి...’ అందది , కాసేపు తరవాత... ...నేనేం మాట్లాడలేదు...
‘...ఐనా బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ చేస్తున్నాం కనుక ప్రమాదాలేవీ ఉండవుగా!?... ’ అందది ఇంకాసేపు తరవాత...
...ఏమో! చెప్పలేం...ఎందుకైనా మంచిది, స్టెరిలైజేషన్ గురించి మీ డాక్టర్ సునంద తో మరోసారి మాట్లాడవే!...అన్నాను...
‘...ఇద్దరం వెళ్దాం!... అపాయెంట్మెంట్ తీసుకుంటాలే!...’ అంది వకుళ , కుర్చీలోంచి లేస్తూ... ఆవిడ ఊళ్ళో లేదంది మర్నాడు...
...మరో వారం గడిచింది...
...ప్రయత్నం మీద ఖాళీ చేసుకుని వకుళని పట్టుకున్నాను ,లాస్ట్ అవర్లో...
...వకుళా!...నువ్వో రెండు సహాయాలు చెయ్యాలే!... అన్నాను ...
‘...మళ్ళీ ...వా...డు... కల్లోకొచ్చాడా!?... అందది వెక్కిరింపుగా...
...ఛ...అదేం కాదమ్మా!... అన్నాను ... వికాస్ పక్కన లేకపోయిన రాత్రుళ్ళు ఆ కలలు ఛంపేస్తూన్నా , ఎగతాళి చేస్తూందన్న బెరుకుతో...
‘...మరేంటీ!...’ అందది...
...మా ఇంటికి కంపెనీ వాళ్ళు ఇంటీరియర్ డెకరేషన్ చేయిస్తున్నారని తెలుసుగా!... అంటూంటే
‘...తెలీకపోడవేం?...మనిద్దరం కలిసేగా కలర్సూ , డిజైన్సూ సెలక్ట్ చేస్త!... ’ అంది వకుళ ...
...మధ్యలో అడ్డురాకు తల్లీ!...చెప్పేది విను... అనుకోకుండా ఓ నాలుగురోజుల వైజాగ్ ట్రిప్ పడింది...ఎల్లుండే ప్రయాణం...మనం చూసుకోకపోతే వర్కర్స్ చెత్త చెత్త చేస్తారుకదా! ... అంచేత నువ్వు వీలు చేసుకుని రోజూ సాయంత్రం మా ఇంటికెళ్ళి చూడాలి...ప్లీజ్... అన్నాను
‘...రాహుల్ గాడితో కష్టమౌతుందేమో!... మానేజ్ చేస్తాలే!... ఐనా ఎందుకీ సడెన్ ప్రయాణం!?...’ అందది
...చెప్తా విను!...అంటూ మొదలెట్టాను...
... ‘...సంధ్యా!...ఇవాళ వినోద్ ఫోన్ చేశాడు...మళ్ళీ అదే మాట!’ అన్నాడే వికాస్, మొన్నపడుకోబోయేముందర , ఓ ఓ నాలుగు రోజుల క్రితం మాట ని గుర్తు చేస్తూ...
... వినోద్ ఎవడని అడక్కు తల్లీ ... వికాస్ , చిన్నాన్న కొడుకు ...వైజాగ్ లో చదువు కుంటూన్న టైంలో తరచూ వచ్చేవాడింటికి...ఆమదాలవలస దగ్గర ఓ పల్లెటూరు వాళ్లది... ఓ నాలుగేళ్ళు చిన్న , వికాస్ కంటే... ఛాయ కూడా కాస్త తక్కువ...... రివటలా ఉండేవాడు ... సన్నసన్న స్ఫోటకం మచ్చలున్నా కళైన మొహం... వదినా , వదినా ...అంటూ సరదాగా నా వెంటే ఉండేవాడు!... ఆర్మీ ఆఫీసరయ్యాడు , ఇంజనీరింగ్ ఐన తరవాత ...కాప్టెనో , మేజరో!... ఏదో ఉంది రాంకు...రెండేళ్ళక్రితం తన పెళ్ళికి కూడా వెళ్ళాం... చక్కగా ఉంటుంది అమ్మాయి...ఎయిర్పోర్ట్ లో కనిపిస్తే ఇంటికి తీసుకురాలేదేం? బావున్నాడా!?... అన్నానే...
‘...వాడికేం!...దుక్కలా అయ్యాడు... గౌహతీ ఫ్లైట్ ఎక్కబోతూ రెండు మాటలు మాట్లాడి వెళ్ళిపోయాడు...ఈ సారి సంక్రాంతికి మనం కలిసితీరాలని వాడి పట్టుదల... టైం లేదురా , పైగా పసిపిల్లతో కష్టం! ... అంటే వినడే!... వాడి పేరు ఎనౌన్స్ అయ్యేసరికి ,...తరవాత ఫోన్ చేస్తా!... పరిగెత్తాడు...’ అన్నాడు వికాస్
...ఏవంటాడేంటీ?... అన్నాను...
‘...ఏవుందీ!...అదే పాట...అందరూ వస్తున్నారు...పైగా నాయనమ్మ ఒకటే చంపుతూంది...ఆఖరుసారి కనిపించండిరా! , ఉంటానో పోతానో!అంటూంది , సెంచరీ అయ్యేదాకా ఆవిడకేం కాదనుకో , అది వేరే విషయం!... ఈ మధ్య ఫ్లైట్స్ కూడా వచ్చాయిగా వైజాగ్ కి...అంచేత రావాల్సిందే అని పట్టు...భోగికి ఓ రోజు ముందర చేరుదాం , కనుము నాడు మధ్యాహ్నం బైల్దేరుదాం , మర్నాడు డ్యూటీకి వెళ్ళిపోవచ్చు ...ఏజెంటు చేత బుక్ చేయిస్తాను... అన్నాడు వికాస్...
...ఓరోజు ఆలస్యం ఐతే ఏంటో!?...... అన్నాను , వైజాగ్ లో అమ్మదగ్గర ఓరోజు గడపడానికి గబగబా మనస్సులో ప్లాన్ వేస్తూ ...
‘...మీ టీచింగు జాబ్స్ కి ఏం పర్లేదుకానీ నాకు వీలుకాదు!...’ అంటూ నన్ను దగ్గరకి తీసుకోబోయాడు... ...ఆహాఁ!... అక్కడికి నువ్వొక్కడివే మీ కంపెనీ ని ఉధ్ధరించేవాడివి!!...అంటూ దూరంగా జరిగాను...
...‘...ఎహె!...ఫోజు కొట్టకు!...’ అంటూ తను , నన్నాక్రమించుకుంటూంటే ఓ ఆలోచన తట్టింది... అమలు చేశాను కాసేపు తరవాత ... ముక్కనుము మధ్యాహ్నం బైల్దేరుతే!...మర్నాడు డ్యూటీకి వెళ్ళిపోవచ్చు!...ఏవంటావ్!?...అన్నాను...తనకి వీలుగా సర్దుకుని , చిన్నగా ఎదురొత్తులిస్తూ
...ప్రయత్నిస్తా!...అన్నాడు రొప్పుల మధ్య...
...ప్రయత్నిస్తా!...అనడం కాదు ... చేసి తీరాల్సిందే!...అని సన్నాయి నొక్కులు నొక్కుతూ తనని అల్లుకుపోయానమ్మా... ‘...ఇంకేముందీ!...కుదేలైపోయుంటాడు...అంటే నాలుగు రోజులు ఎంజాయ్ చేసొస్తావన్నమాట!...గో ఆన్!...’ అంటూ కుర్చీలోంచి లేచిందే , ...‘...ఇది మొదటిది...మరి రెండో సాయమేంటో?...’ అంటూ మళ్ళీ కూర్చుండిపోయింది...ఇంతలో వకుళ మొబైల్ లో మెసేజ్ సిగ్నల్ బ్లీప్ అయింది...
‘...డాక్టర్ సునంద దగ్గర్నుంచే!... ఇవాళ గానీ , రేపు గానీ రమ్మంది...’ అందది మెసేజ్ చూసి...
...అమ్మయ్య!... అదే రెండో సాయం!... అన్నాను ...
‘... మరింకేం!... రేపెళ్దాం...’ అంది వకుళ... రేపు వీలౌతుందో కాదో!...ఇవాళే , ఇప్పుడే వెళ్దాం... అని పట్టుబట్టాను...
‘...అలాగే తల్లీ!...నడు...’ అంటూ లేచిందది...
... డాక్టర్ సునందని కలిసి, చెకప్ చేయించుకుని , పిల్లల్ని చూపించిన తరవాత లాప్రోస్కోపీ మాటెత్తాం...
...‘...మీ మొగుళ్లని పంపించమని ఎప్పుడో చెప్పాగా!?...’ అందావిడ...
... వాళ్లకి తీరికుండటంలేదు... అని గొణిగాం...
...అంత అవసరమా లాప్రోస్కోపీ? బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ చేస్తున్నారుగా!... అందావిడ , మా కళ్లల్లోకి గుచ్చి ,గుచ్చి చూస్తూ...
...వకుళ చూపు తిప్పుకుంది ఇబ్బందిగా...
...ఎక్కడో విన్నాను...ఫీడింగ్ చేస్తున్నా ప్రెగ్నెన్సీ వచ్చేయచ్చని !... అన్నాను చిన్నగా...
‘...నిజమే!... మీ ...ఆడ...తనాన్ని... మేలుకొలిపే సెక్స్ పార్ట్నర్ తగిలితే అంతపనీ జరుగుతుంది...’ అందావిడ సీరియస్ గా...
...దిమ్మెరపోయాం ఆమాటకి... ‘...ఎప్పుడు రమ్మంటారూ?...’ అంది వకుళ...ఎలాగో గొంతు పెగుల్చుకుని...
‘...మీ ఇష్టం...ఎప్పుడైనా రండి...ఎపాయెట్మెంట్ తీసుకుని... ఓ నాలుగు గంటల్లో ఇంటికెళ్ళిపోవచ్చు...’ అందావిడ...
...ఓ వారం రోజులదాకా వీలు పడకపోవచ్చు... అన్నాం మొహాలూ , మొహాలూ చూసుకుని...
...‘.... ఎందుకైనా మంచిది...చెరోటీ ఉంచుకోండి...అవసరమనిపిస్తే వేసుకోండి... అదీ ఇరవైనాలుగు గంటల్లోగా!... ’ అంటూ వకుళ చేతిలో ఓ రెండు పాకెట్లు పెట్టింది డాక్టర్ సునంద ...మా బుర్రల్ని తొలిచేశే చూపుల్తో...
...ఆవిడ ఫీజిచ్చేసి , థాంక్స్ చెప్పి బైటపడ్డాం...ఆలోచనలు పరిపరి విధాల పోతూంటే...
...ఎంతమాటందే ఆవిడ!... అన్నాను , కార్ల దగ్గరకొస్తూంటే ...
‘...అదేంటే!...నీ మొహం అలాగైపోయిందీ!?...’ అంది వకుళ నా వైపు చూసి...
...ఏమైందీ?... అంటూ కార్ మిర్రర్ లో నా మొహం చూసుకున్నాను... కత్తివాటుకి నెత్తురు చుక్క లేదు... వకుళ మొహం వైపు చూశాను ...పచ్చటి మనిషేమో!...దాని మొహం తెల్లగా పాలిపోయుంది... నీది నా దాని తాతలా ఉందిలేమ్మా!... అన్నాను...
‘...సునంద గ్రహించిందేంటే మన అవస్థ !... అందది ... నన్ను పక్కకి జరిపి , తన మొహం అద్దంలో చూసుకుని...
...నాకూ అదే అనుమానం... లేకపోతే... మీ...ఆడ...తనాన్ని... మేలుకొలిపే సెక్స్ పార్ట్నర్ తగిలితే అంతపనీ జరుగుతుంది...’ అంటుందా! ...అన్నాను
‘...సర్లే!...గుమ్మిడికాయ దొంగంటే ,భుజాలు తడుముకున్నట్లుంది... మన మొగుళ్ళు సెక్స్ పార్ట్నర్స్ కారేంటీ?...’ అందది నవ్వుతూ...
...ఓహో!...సర్లే...రేపు కలుస్తామో కలవమో!...ఇదో మా ఇంటి తాళం... అంటూ దానికో కీ అందించాను...దాన్ని తీసుకుని బాగులో వేసుకుంటూన్న వకుళ ... ఏదో తీసి ‘...ఇది దగ్గరుంచుకోవే , ఎందుకైనా మంచిదీ!... ’ అంటూ నా చేతిలో పెట్టబోయింది... ఏంటా అని చూద్దునుకదా!... డాక్టర్ సునంద ఇచ్చిన పాకెట్ ...అదేదో కొత్త బ్రాండ్ నేమ్... యూజ్ బిఫోర్ 24 hours... అని రాసుంది ...ఛ!... ఏమక్కర్లే!... అంటూ చెయ్యి వెనక్కి తీసుకున్నాను......లోవర్ పొటెన్సీ ది... అనుకుంటూ...
‘...ఉంచుకో!...పండగల్లో ...వా...డు... తారసపడితే!...భోగి మంటల్లో ఏ...మై...నా... జరిగితే!...’ అందది కొంటెగా కన్ను గీటుతూ...
...ఛి ఛీ!...అంత చపలచిత్తురాలినేం కాదు... అన్నాను బింకంగా...
...నీ ఖర్మ... అందది , పాకెట్ ని మళ్ళీ బాగ్ లో వేసుకుంటూ...
....ఎవరికార్లు వాళ్ళెక్కి ఇంటిదోవ పట్టాం...